Kempense Meren – Wizzewasjes

De Vossemeren en het vakantiegevoel

By ms

On 20 juni 2025

Het deed een beetje raar aan toen we een aanbieding kregen voor een Last-Minute –drie dagen-twee nachten– bij De Vossemeren, want De Vossemeren is toch een erg gegeerd park, ook een nogal duur park trouwens, in vergelijking dan toch met sommige andere.

We boekten. Het was meer dan twintig jaar geleden dat we er waren, samen met Max.

Heel eigenaardig was het, zo heel ongewoon, dat het vakantiegevoel er niet was toen we incheckten. Ook niet bij het eten in het Grand Café en ook niet toen we in ons huisje zaten en uitpakten. Het voelde wat raar aan.

Pas dinsdag begon het en vroegen we ons af wat er die maandag toch loos was geweest. We kunnen er de vinger niet opleggen. Die dinsdag haalde we onze scha wel in en genoten van het verblijf en van wat het park te bieden had.

Op woensdag pakten we in, maakten er nog een mooie dag van en gingen uitchecken.

Daar stond het overvol aan een speciale balie naast de incheckbalie met allemaal Graspopgangers. Graspop begon gisteren.

Zo kwamen we ook eens in Sunparks Kempense meren in een park vol met Graspopgangers terecht.

En wij denken dat het mogelijk daardoor komt dat we die drie dagen zo goedkoop konden boeken.

Maar waarom dat vakantiegevoel niet in onze valies bleek te zitten, dat heb ik niet zo direct gesnapt. Mogelijk duurde het nu wat langer om om te schakelen.

Wat ik nu wél weet: we willen er terug naartoe.

Thuis als tussendoortje

By ms

On 6 april 2025

In Za za, ze & zo

We waren nog maar goed een paar dagen terug van Le Lac d’Ailette toen Luc me vertelde dat hij bij Sunparks in Mol een erg verleidelijke last minute had gezien, drie dagen, twee nachten en ik keek bedenkelijk.

Niet omdat we iets tegen Sunparks in Mol hebben, integendeel, we zijn er haast elk jaar in september te vinden, ook met een last minute, maar de laatste jaren altijd in het hotel.

Maar nu, nu waren we pas thuis, in mei staat de midweek voor Lucs verjaardag gepland en we hadden toch al eens geopperd dat we even goed van hier naar Mol kunnen rijden als we er willen wandelen.

Maar toch, het kriebelde. We besloten uiteindelijk het toch maar niet te doen.

Tot Luc de volgende ochtend bij het ontbijt zei: “Ik ga mijne voet in de pla zetten, ik wil naar Mol”.

En we gingen … van vorige woensdag tot vorige vrijdag. We gingen er een echte wandeldriedaagse van maken want met alle strubbelingen sedert het begin van het jaar was de fysiek nogal aan verbetering toe. Na ons verblijf bij “Het Meerdal” was er van wandelen niet echt veel meer in huis gekomen.

Het was niet in het hotel, maar in een huisje. En toen ik er binnenging liep ik door die deur elf jaar terug de geschiedenis in. Dat huisje is nog precies zoals we het bij onze eerste keren De Haan en Vielsalm -toen nog Sunparks- hadden aangetroffen.

En we hebben gewandeld. Kortere wandelingen maar dan meer dan één per dag. Het is eens iets anders, want bij die kleine wandelingetjes vind je ook wondermooie stukken.

En bovendien, heb je gezien welk weer we hadden?

Tamme eenden in het wild

By ms

On 6 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Er mag niks mooi en puur zijn of ze zitten er met hun vieze fikken aan.

Zie en zeg nu zelf! Neem “De Maat¹“!

Zowel “Het Nieuwsblad” als “VRT NWS” berichten er over, al zou -volgens conservator Jef Sas van Natuurpunt bij VRT NWS- het niet in De Maat zelf zijn maar in de in de buurt liggende wateren.

Ik had en heb niks tegen de jacht en er was een tijd dat ik vond dat uitgezette dieren meer overlevingskans hadden dan de vethaantjes in den hof. In die tijd had ik echter nog geen kaas gegeten van biodiversiteit.

Zover was mijnen denker toen nog niet geraakt, ik had indertijd wel andere katten te geselen met twee pubers in huis.

____________________
¹ De Maat
² Het Nieuwsblad
³ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/08/04/honderden-uitgezette-tamme-eenden-vergast-in-mol

Zomers

By ms

On 7 juni 2024

In Vakanties

Voor ons vertrek gaf men een hele week regen. En al hebben we dan drie dagen onze regenjassen meegenomen, we bleven ervan gespaard. Het was gewoonweg T-shirt- en Magnumweer.

En om in herhaling te vallen even bijkomend het kunstwerk van deze keer …

(Lees verder onder de foto)

Ingewikkeld wezen met drietenige sok

Hij zag er een beetje familie van deze hier uit, maar veel hebben we hem niet bekeken … we waren buiten.

Eindelijk geopend

By ms

On 6 juni 2024

In Vakanties

Na lang geduld geoefend te hebben gingen ze eindelijk terug open: het zeer hoog op mijn wenslijst staande Permekemuseum in Jabbeke en het Jakob Smitsmuseum in Mol.

En toch kwam het laatste eerst aan bod, want door het ellendige weer van de laatste weken werd een ritje Jabbeke, met een uitstapje naar de kust, steeds maar uitgesteld en kwam de driedaagse bij Sunparks Kempense Meren steeds dichter bij.

Jakob Smits, Nederlander, tot Belg genaturaliseerd, leerde ik eerst maar kennen door Dirk Baksteen, ook Nederlander, ook tot Belg genaturaliseerd, maar de laatste was dan wel een leerling van de eerste, waardoor ik ook eens verder ging kijken en dus gisteren het museum bezocht.

Ik wist dat er bepaalde werken bij mij in de smaak vielen maar anderen echt niet, dus benieuwd was ik wel. Het museum was echt mooi vernieuwd en ondanks het maar een klein museum was, waren er toch veel werken te bezichtigen.

Het zou te gemakkelijk zijn om te zeggen: “We waren nu toch in Mol” maar eigenlijk boekten we die drie dagen last minute omwille van het museum en van die paar wandelingen die we er nog wilden doen. Enkele van die wandelingen staan nog steeds op ons verlanglijstje. We kunnen dus naar -nog eens- een volgende last minute uitkijken.

Jabbeke staat op de planning … of het nu regent of niet, we gaan. Maar dat komt ten gepaste tijde nog wel aan bod.

Dubbel verdiend

By ms

On 15 januari 2024

In Za za, ze & zo

Toen ik naar dat weerbericht voor ’s Hertogenbosch zat te zoeken, vond ik nog iets dat mijn aandacht vroeg.

KPN laat doorverkoop adresgegevens van klanten stopzetten¹ en ik had ineens een antwoord op de vraag die ik me al enkele keren stelde na een verblijf bij een Center Parcs of bij het Sunparks hotel.

Het is niet dat het dikwijls keer gebeurt, maar toch al een tweetal keer. We komen thuis en er valt spam in mijn mailbox, de laatste keer werd die zelfs overspoeld zodat ik echt wel argwanend die parken begon te verdenken.

Bij Center Parcs en bij Sunparks Kempense Meren is er gratis wifi en via welke provider komt die, denk je?

Zeg ik nu dat het vandaar komt? Neen, natuurlijk niet.

Maar mijn eigen hotspot gaan gebruiken in het vervolg? Dat deed ik sowieso al in de huisjes van Sunparks. En dat was ook niet bepaald handig.

Maar als KPN nu die doorverkoop gaat stopzetten is de zaak geklaard … hoop ik toch.

____________________
¹ rtlnieuws

Kunst in Sunparks

By ms

On 12 november 2023

In Vakanties

Het lag niet echt in de mijn bedoeling om er een reeks van te maken, maar het schilderij op zich nodigde uit tot maar weer een log over de kunst die je in de Sunparks kamers vindt.

Dit maal geen tweede verdieping, geen koeien, geen Donald Turtle maar op de derde verdieping dit:

(Lees verder onder de foto)

En waar de naam “De koeien” en “Nakomeling van Donald Turtle” me nogal logisch leken, lijkt het bij dit schilderij ook best benoemd te worden als “Drie dames met hoed”.

Het vergde wat gewenning en een onweer op donderdagavond om te zien dat de vlinders en de muurdecoratie achter de dames er blijkbaar op gekleefd werden.

Ook begon ik me af te vragen of de middelste dame geen paspop was, zo zonder armen, want dat ene dat ik eerst voor een arm had gehouden lijkt eigenlijk meer een veer van die hoed.

En uiteindelijk, ga ik me beklagen dat ik me het schilderij van de eerste keer hotel niet herinner en er dus ook geen foto van nam.

Ik ga het niet uitzoeken welke kamer dat was, die lag aan de achterzijde met zicht op het dak. Een kamer met zicht op het Rauwse meer is véél prettiger en zeker om op het balkon te zitten, zelfs met onweer.

Kunstkenner?

By ms

On 4 juni 2023

In Vakanties

(Lees verder onder de foto)

Nakomeling van een vogelvis die paarde met Donald Turtle?

Eerlijk? Ik miste de koeien.

Het zinkgat in mijn geheugen

By ms

On 2 juni 2023

In Vakanties

Seder we in 2020 met corona te maken kregen heb ik blijkbaar een bodemloze put in mijn geheugen. Ik herinner me mijn vakanties niet meer zoals vroeger. Waar ik nog veel herinneringen heb aan vroegere reizen is dat sedert het begin van covid heel wat minder.

En toen ik er ging over nadenken ging het al helemaal mis en de mist in. In september 2020 waren we in Ursel. In 2021 … ik kon denken en peinzen tot ik er koppijn van kreeg. Het viel me niet in.

In 2022 hadden we dus besloten dat we vaker een korte vakantie zouden in plannen. Het herinneren ging vlotter: 2 dagen Ronse, 3 dagen Ieper, 3 dagen Voeren, 4 dagen Habscheid.

Maar 2021? Wat was dat nu toch? Aha, plots viel het me in. De twee samengevoegde midweken uit het coronajaar hebben we toen omgezet in één midweek in Erperheide. En als ik mijn foto’s bekeek bleek dat we ook nog 3 dagen bij Sunparks Kempense Meren waren.

En dan denk ik dat het over -vooral- wandelvakanties ging. Veel plezier, veel in- en ontspanning, veel onbekend moois, maar gebrek aan de meer memorabele dingen.

De koeien

By ms

On 23 november 2022

In Vakanties

Als ik, tijdens het lezen in mijn hotelbed bij Sunparks, even opkijk zie ik het schilderij. Dit schilderij:

(Lees verder onder de foto)

Ik bekijk de koeien en vraag me af, net zoals vorige keer,

want ja, vorige keer verbleven we in dezelfde kamer. Daardoor wisten we dat het uitzicht er mooi en de wifi er goed is. Toen ik mocht aangeven of ik een voorkeur had, heb ik niet geaarzeld dezelfde kamer te kiezen,

wat die -op een paardenoog gelijkende- lappen toch konden voorstellen.

Ik herinner me dat ik me dat vorige keer ook had afgevraagd, maar blijkbaar had ik nu luidop gedacht, want Luc antwoordde: “Dat zijn andere koeien in de achtergrond”.

Met alle goeie wil ter wereld kon ik er toch geen rondhossende koeien in herkennen.

Tot ik, de buiten-de-lijnen-gekleurde, lappen wat beter ging bekijken en ineens weer wist, wat ik vorige keer ook heb geweten.

Ik zei: “Dat zijn geen andere koeien. Het zijn hun oren”.

Daardoor was het probleem ook weer van de baan en kon ik verder lezen.

Boek ik volgende keer weer dezelfde kamer, hoop ik maar dat ik me tenminste herinner er deze keer iets over geschreven te hebben.