Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Za za, ze & zo (Page 36 of 953)

Driekoningentaart of … Eigen schuld DIKKE bult

Vandaag is het Driekoningen. Dus eten wij straks driekoningentaart. Omdat dat we enkel met ons twee zijn zullen wij die niet in één keer op krijgen. Maar wij doen het, als herinnering aan vroegere jaren met de kleindochters, maar ook omdat we die traditie niet opnieuw willen stop zetten.

Want vóór de kleindochters deden wij daar niet aan. Toen leek het wel een beetje een uitgestorven traditie. Bij ons moeder thuis mocht het niet. Ze was zo streng katholiek maar de plezante dingen waren nonsens.

En de kleindochters sturen we straks ook een whatsappke, dan zijn ze er ook een beetje bij.

En dan komt nu de andere kant van de medaille.

Voor wie nu denk dat dat allemaal ook niet goed is voor het kcal tellen, eerst die Bossche bol en nu die driekoningentaart, ik lever daarvoor in op ander vlak. Wees gerust, die zijn meegerekend.

Want weet je, dat ken ik al langer. Dronk ik een glas wijn, nam ik een versnapering … er wist altijd wel iemand te vertellen dat dat ook niet zo goed is voor de lijn. Ik heb er dus ervaring mee.

Dus als iemand zich geroepen voelt … kom dan liever langs, eet een stuk mee, dan wordt mijn deel kleiner.

De kathedraal

Als je naar een, voor jou, onbekende stad gaat, wil je toch wel weten wat er zoal te zien is. Ik dus ook.

En het valt me op dat al die websites de kerken nogal hoog in het vaandel dragen, terwijl ik die eigenlijk liever oversla. De website waar ik, volgens mij dan toch, de meeste informatie vond1, beschreef zelfs àl het bezienswaardige binnen in die kathedraal … die ik toch wou overslaan.

De regen heeft er anders over beslist. Er stonden veel mensen te schuilen in dat voorportaal, maar dat is dan weer iets dat indruist tegen mijn aard. Dus gingen we binnen. En ja we zagen de preekstoel, we zagen het orgel, we zagen de Mariakapel maar daar gingen we niet binnen. Die was niet om te kijken maar om te bezinnen. Zo stond het er. En eerlijk gezegd heb ik die doopvont niet zien staan.

Maar verder was het gewoon wat ik ervan had verwacht: een kerk, zij het een grote.

De kerststal vooraan, verscholen tussen het groen -want je moest er voor betalen- hebben we ook overgeslagen.

Wat hebben we wél gezien? Meerdere mogelijkheden om geld te storten voor de verbouwingswerken. Die stonden wel allemaal achterin.

Achteraf dacht ik dat ook dat een overblijfsel uit de bijbel is. Denk maar aan Christus die de Farizeeërs en de Tollenaars uit het huis van zijn vader/de tempel verjoeg.

Kerken zijn geen gezonde omgeving voor mijn geest. Die gaat dwalen.

En de kathedraal zélf stond in de steigers, wat jammer is, want het gebouw zelf is wel degelijk prachtig.


____________________
1 Reisroutes

Naar Brueghel

Een beetje bizar is het toch wel dat ik overtuigd ben dat ik niks met Brueghel heb, dat ik twee boeken over Brueghel heb en dat de Dulle Griet toch wel één van mijn favoriete kunstwerken kan genoemd worden en dat ik denk: “Daar wil ik naartoe” als ik, tijdens het lezen van een artikel over wat er te doen is tijdens de kerstvakantie1 (of daarna) een een Bruegheltentoonstelling in ‘s-Hertogenbosch tegenkom … en ook nog wat in Aken.

Verkeerdelijk dacht Luc dat we nog tot in april tijd zouden hebben, maar dat was niet zo. Dat gold enkel voor die tentoonstelling over de Flämische Malerei in Aken2. In het Noordbrabants Museum3 moesten we deze week al gepasseerd zijn.

Waren we dat? Ik wilde me deze keer niet beklagen dat het er niet van gekomen was, zoals die keer met die Vlaamse Expressionisten in Den Haag. Dat kan ik me bij momenten nog steeds beklagen.

En al waren er dezelfde bezwaren, dezelfde afstand, dezelfde overdenkingen, dezelfde … ik zou het idee niet meer -zoals toen-, op kousenvoeten, stilletjes de aftocht laten blazen. Ik zette het gewoon de voorbije week àlle dagen op de agenda. Als we gingen kon ik me achteraf -in het slechtste geval- enkel nog beklagen dat we wél waren gegaan.

En dan kregen we te maken met een tijdsslot waardoor we pas om 16.30u in het museum werden verwacht. Ik boekte toch.

En dan kregen we te maken met wateroverlast ten allen kanten, ook in Nederland en zag ik gisterenmorgen, net voor we vertrokken, het weerbericht voor Noord-Brabant, Gelderland en Limburg4 en ik nam contact op met de gemeente van ‘s-Hertogenbosch -het museum is zo vroeg nog niet geopend- waar men mij verzekerde dat er geen problemen waren.

We gingen. We zouden er een namiddagje ‘s-Hertogenbosch van maken om af te sluiten met de Bruegheldynastie.

Het regende. Maar daar is ook wel een mouw aan te passen in een stad die gekend is om haar …

(Lees verder onder de foto)

Bossche bol5.

Voor Aken hebben we, zoals gezegd, nog tijd. Die heb ik toch maar tijdig op de agenda gezet … die kousenvoeten zitten me heel erg dwars.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/21/tips-voor-tentoonstellingen/
2 Suermondt-Ludwig-Museum
3 Het Noordbrabants Museum
4 rtlnieuws
5 Bossche bollen
____________________

Een legging

Het is lang geleden. In een tijd dat ik zo smal was als een plank, had ik een paar leggings. Ik vond die ideaal en vooral gemakkelijk om mee te nemen in de valies. Je trok dat aan, een mooie tuniek of lang T-shirt er over, een hieltje er onder en het zag er goed uit om uit te gaan.

In die tijd wou ik geen gewone jeansbroek, echt niet. Ik vond die stof te stijf, ze belemmerde mijn bewegingen. Ik koos dus ook altijd voor een stretch jeans. Dit terzijde.

Maar toen begonnen de commentaren over die leggings. Wat men zei raakte mijn kouwe kleren niet, maar uiteindelijk bleek het hun gevoel voor esthetiek te storen want -en dat was de meest gehoorde- dat was echt niks voor die vrouwen met een dik gat, zo lelijk om zien en ik voelde me niet aangesproken, ik had geen dik gat.

Nu waren het precies vrouwen met wat meer volume, die baat hadden bij een legging, het zat namelijk gemakkelijk. En wat commentaar op andermans kledij betreft –dit is niet de eerste keer dat ik het er over heb- is het enkel en alleen de persoon die het draagt die er zeggenschap over heeft. Vind je het niet mooi? Jammer.

Niks zo veranderlijk als de mode, die ons ook tenslotte is opgedrongen door anderen.

Nu las ik weer dat de legging terug was van nooit echt weggeweest1. Natuurlijk is die nooit echt weggeweest, je ziet ze nog steeds in het straatbeeld. En al draag ik ze al jaren niet meer, mijn ogen gaan er niet van op steeltjes staan.

En dan blijkt dat de jonge generatie het een inclusief kledingstuk vindt1.

Zou ik nu nog een legging dragen? Ach, ik weet het niet. Ik denk het niet, maar moest ik eens zin hebben om nog eens uit de bol te gaan en moest ik een mooie, kwalitatief goeie vinden … wie weet.

pske van mske:

    Bovenstaande is geen legging maar een housebroek. Die was van Lucs moeder en heeft om die reden nog steeds een plaats in de kast. Ze was een hippe vrouw.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/29/en-toen-was-de-legging-plots-terug-van-nooit-echt-weggeweest/

De mini-filmpjes

In de week na Kerstmis, zaten we genoeglijk naar een programma op TV te kijken en de tussendoor geserveerde publiciteit voor lief te nemen, toen ik, als door een wesp gestoken, opschrok.

Daar was die akelige kerel weer! Die kerel die, in plaats van de handen uit de mouwen te steken, een gezicht trok als had men hem daar ter plaatse een talloor beschimmelde patatten voorgeschoteld en dat omdat er kalkaanslag op een wijnglas zat. En ik dacht: “Die is lang geleden”.

Ondertussen zijn ze er wel allemaal terug: de man die aan zijn vrouw komt vertellen hoe ze de was moet doen, de vrouw die haar man belachelijk maakt als ze hem komt vertellen hoe hij een leiding moet ontstoppen en de onnozelaar die een wc te lijf gaat met afzuigsysteem dat groot genoeg is als hellegat.

En ik miste ze, de kerstpubliciteitjes. Als ik het zo overdacht kon ik ze ordenen naargelang mijn voorkeur.

Mijn favorieten? Niet moeilijk. Op een gedeelde eerste plaats hebben we die van Proximus: Think Possible1 en die van Bol over die prikkels2. Waarom? Dat moet je aan mijn bovenkamer vragen. Al vind ik van die van Proximus enkel een Franstalige -langere- versie terug op internet.

Wat mij er doet aan denken dat Bol ook wel een geslaagde had over Sinterklaas3.

En dan is er die ene, die ik niet echt goed vond. Maar die had één ding en dat ding is hier een eigen leven gaan leiden. Met een stopwoord als resultaat, omwille van een papegaai die volgens mij gewoon: “Oh! Kroketten” zegt. En dat ik nu te pas en te onpas gebruik als we gaan eten.

(Lees verder onder de foto)

Nog iets? Ook nog iets onnozel? Ergens daar tussen maakten ze ook reclame voor de zenders eigen programmatie en ging het over een -momenteel erg populair- persoon die ook nog kon dansen. Toen is Luc in een kramp geschoten en heeft die danspassen geïmiteerd. En dat doet hij ook te pas en te onpas.

Een mens moet blijkbaar ook selectief zijn in wat vervelend is en heeft niet echt veel nodig om plezier te maken, een paar kinderachtige onnozeliteiten volstaan soms.

Maar is dat nu niet net de bedoeling van de makers van die filmkes?

Uitgelichte afbeelding:
____________________
1 Proximus: Think Possible
2 Bol – De winkel van kerstmakers
3 Bol: de winkel van blije snoetjes
4 Telenet: De dag na de feesten is voor jou alleen
____________________

Wij wensen iedereen …

Een gezond, succesvol en vooral een gelukkig nieuw jaar

zonder tegenslagen

en oog voor de mooie dingen die ons omringen



Uitgelichte afbeelding:

yellow and black wooden cabinet

Uitzwaai 2023

Neen, ik blik niet terug op 2023.

Aan de sneltreinvaart die de tijd nu heeft kan het zijn dat ik, als ik terug vooruitblik, al in april 2024 zit.

We gaan proberen het nieuwe jaar te savoureren zoals we de laatste tijd altijd doen, met kleine hapjes en stapjes van één dag per keer.

Als we 2023 in heel kort willen bekijken, moeten we het opsplitsen in een persoonlijk en een algemeen gedeelte.

En daar heb ik dan eigenlijk geen zin in. Alles wat ik op persoonlijk vlak wilde delen, staat op dit blog. Al het algemenere nieuws stond in de krant.

Ik ga nog een dagske profiteren van 2023 en vanaf morgen zien we wel … of er al dan niet verandering in zit of komt.

Uitgelichte afbeelding:

De mannen die gazetten lezen

En daarmee bedoel ik niet de man die in de zetel gezeten, met zijn benen over elkaar geslagen, de gazet wijd open er helemaal achter en in verdwijnt.

Neen, ik bedoel de mannen die gazetten lezen op de wc. Of vrouwen het ook doen, ik weet het niet, ik beperk me tot de mannen.

Bij ons thuis kenden we het niet. De eerste keer dat ik er -denkelijk- mee te maken kreeg was op mijn eerste werk, waar een ex-collega, iedere morgen, na het inklokken, met zijn gazet onder de arm, naar de sanitairen trok en daar op zijn gemakske de gazet ging lezen.

Het werd een discussie op hoog niveau maar ik vond het wel een rare gewoonte.

Later, na intrede van het internet, bleek dat dat wel meer gebeurde en aan de afbeeldingen, die ik bij voorgaande log vond, te zien eerder schering en inslag was.

Luc leest de gazet via internet, net zoals ik.

Maar wat die Colruytfolderkes zo soms op de badkamer liggen te doen … ?


pske van mske:

    Om alle verkeerde veronderstellingen te vermijden: als ik het over Luc wil hebben, wéét hij dat -en heeft hij het log gelezen- nog voor het verschijnt.


Uitgelichte afbeelding:



Glühwein

Met mijn ervaring van vorige winter in het hoofd, had ik een poos geleden een drietal flessen Glühwein meegebracht. Luc zweert bij kippenbouillon als hij verkouden is. Ik zou dat ook wel willen maar dat bekomt me niet zo goed.

Ondertussen hadden we elk al wel eens een Glühwein gedronken met al die vochtigheid, maar nu, met die verkoudheid of wat het ook was, was die zo goed als op en stond ik gisterenmorgen voor een leeg schap in de Colruyt. Wat een geweldig moment om zonder Glühwein te zitten!

Nu was die Glühwein van de Colruyt wel lekkerder dan die welke ik me van vroeger herinnerde en Luc stelde voor om naar die van Sint-Truiden te rijden. Dat zag ik niet zitten, zeker niet dat er nog een Lidl, een Aldi, een Carrefour en een Delhaize in de buurt zijn.

Bij de Lidl hadden ze de gekende “Christkindl” Glühwein en Luc nam een doos van zes flessen om zeker toe te komen.

De verkoudheid is zo goed als weg, alleen is mijn stem nog niet helemaal krasvrij. We zullen dus nog een pooske verder ’s avonds voor het slapengaan eentje tappen, want ja … Luc doet mee uit solidariteit.

rear bumper of a car covered with colorful stickers

Bumperklevers

Ik had een “aha”-ervaring en een zo wat “ziedet nu wel”-gedachte toen ik het las.

Want dat is nu eens écht iets waar ik ambetant kan van worden, een auto die zo kort achter ons rijdt dat ik hem niet kan zien in de spiegel. Gelukkig ziet Luc die dan wél nog in de achteruitkijkspiegel, maar het feit dat ik niet weet wat die in zijn schild voert, of die niet op zijn gsm zit te kijken, of die wel of niet dronken rijdt, … ik en mijn worst-case scenario’s hé.

Nu lees ik dat we onverbeterlijke bumperklevers zijn1 en ik denk dat ze voor zichzelf mogen spreken, want wij zijn dat niet. Wij zijn zelfs zo asociaal dat we liefst van al niks voor ons en niks achter ons hebben en dan bedoel ik niet dat we de volledige rijbaan voor ons alleen willen, maar wel dat er een aangenaam aanvoelende afstand moet bestaan.

In het artikel hebben ze het dan over bepaalde rijvakken, maar dan spreken ze over autosnelwegen natuurlijk. Maar geloof me, ik vind het op de secundaire wegen wel erger dan dat.

Er was ooit een bumpersticker die zei: “Als je dit kan lezen …” maar dat soort sticker vind ik nu wel een uitnodiging om wat dichter te komen.

Vroeger, lang geleden, ging ik dan heel traag rijden … maar daar is het nu veel te druk voor op de weg.

Ik heb wel al overwogen om met een grote phare recht in hun ogen te flashen.

Uitgelichte afbeelding:
pske van mske:

    Voor alle duidelijkheid: ik wou dit log enkel met een kwinkslag beëindigen. Geen haar op mijn hoofd denkt er aan dat écht te doen.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Page 36 of 953

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén