Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Auteur: ms (Page 36 of 427)

Zweifeltocht

Had ik vorige week dinsdagmorgen geweten wat ik een pozeke later wel wist …

Meestal vergeet ik niks. Nu stonden we daar in de Eifel en had ik de lokale wandelkaart niet bij. En ja, die hadden we nodig, want met dàt echt winterse weer mocht die auto daar op die parking blijven staan en zouden we wel van het park uit vertrokken zijn.

Zonder kaart? Die dinsdagmorgen? Dat was toch geen probleem zeker. We zouden, de ons goed gekende wandeling via Sassen naar “Baumhaus Holzberg” nog eens maken.

En dan kon ik onderweg, op de splitsing eens kijken welk nummer die andere, je weet wel, de bespookte, had en we vertrokken.

Eens het park uit werd de weg een schaatspiste. “Maar ach” dacht ik “op de aardeweg zal het wel beter gaan”. Maar dat was verkeerd gedacht. “Maar ach” dacht ik “op de bosweg zal het wel beter gaan”. Dat was ook verkeerd gedacht.

Gelukkig was het in het dorp van Sassen, tussen aardeweg en bosweg in, wel ijsvrij.

Toen moest dat bergske af naar die boomhut nog komen. Daar had Luc, die maandagavond al zijn vrees over uitgesproken, niet over ijzel maar over steil met sneeuw. Die had ik weggewuifd met: “dan houden we ons maar vast aan de takken van de bomen”.

Dat viel ook eigenlijk wel best mee. Het was enkel dat afslaan dat wat -heel erg- glad verglaasd was en de takken van de bomen waren geen takken van bomen maar doornstruiken.

(Lees verder onder de foto)

En ik dacht … Weet je wat ik dacht? Wel ik dacht aan de reacties als één van ons beiden daar een totter zou gaan en één of ander zou breken. Dan zou je de commentaren nogal horen. Ik hoorde ze in gedachten. Ze zouden zeggen dat het toch wat zelf gezocht was van ons. Zo op onze leeftijd een boswandeling gaan maken op ijzel was toch de hemel verzoeken.

We geraakten goed terug in het huisje, pakten onze goeie frak en gingen in de parksupermarkt twee achten en een fleske wijn halen om de goede afloop te vieren.

En al bij vonden we ik die wandeling -achteraf- toch wel plezant. Wel was ik blij dat ik het fototoestel in het huisje had gelaten. Dat was dan niet voor de ijzel met valgevaar zo gedaan maar voor de voorspelde sneeuwregen.

Maar zoals ik al zei … had ik die dinsdagmorgen geweten wat ik een pozeke later wel wist, we waren niet vertrokken.

De kerstboom

De kerstboom hadden we vorige zondag al geplaatst omdat ik -gegrond- vreesde dat ik vandaag geen zin zou hebben.

De voorbije week waren we van maandag tot gisteren in de Eifel en konden we hem niet zetten, die traditioneel aangewezen dag na Sinterklaas.

Morgen is er de boekenmarkt. Die staat ook al voorbereid.

Maar om nu, de enige dag ertussen, die kerstboom te gaan zetten, kan echt niet. Dat komt door mijn ingebouwde planning die zegt dat ik, de dag na een vakantie, mijn foto’s moet sorteren en mijn indrukken in concepten gieten. Het komt er eigenlijk op neer dat ik dat een prettige manier vind om de vakantie een beetje te rekken.

Zodoende stond de kerstboom ons gisteren bij thuiskomst op te wachten en moesten we enkel nog de lichtjes aansteken.

Dat hadden we ook wel kunnen plannen met een slimme schakelaar, maar zo zot ben zelfs ik nog niet.

Telefoneren met een blauwe toot

Op een avond reden wij, na een geslaagde dag, over de autosnelweg naar huis. Toen plots mijn telefoon ging en Luc me raar bekeek. Want ja, die telefoon belt via Bluetooth recht in mijn oren en dan begin ik zomaar tegen dat ding te praten.

Zegt er een stem aan de andere kant: “U spreekt met Van Knalpot. Ik weet niet of U het weet, maar we hebben de garage, waar U uw auto kocht, overgenomen”.

En ik, ik antwoord nogal koeltjes maar naar waarheid: “Ik wéét dat. U heeft ons daarover een e-mail gezonden” en ik vraag me af of ze nu felicitaties willen of een wenskaartje hadden verwacht. Want eerlijk? De garage was nogal ver en tijdens de coronaperiode hadden wij ons verplicht gezien een garagist dichter bij huis te zoeken.

Maar ze gaat verder en zegt dat ze de zondag daarop klanten willen uitnodigen in de garage, ter kennismaking.

En ik antwoord weer naar waarheid: “Mijn kleindochter heeft dan een sportevenement”. Ze beaamt dat dat voorrang heeft en heeft het over een volgende keer en over e-mails en ik zeg dat dat goed is voor mij, al is dat niet geheel naar waarheid.

Ik houd niet van dat soort telefoons, maar ik was wel blij dat ik direct op mijn pootjes viel omdat mijn kleindochter écht en wel degelijk een sportevenement had.

Ik ga dat als excuus onthouden voor een volgende keer. Het klinkt goed.

pske van mske:

    Van Knalpot is natuurlijk een gefingeerde naam. Die staat niet in het telefoonboek, moest je al aan het opzoeken zijn.



Oh my darling Clementine

Dan opent Luc de deur van de woonplaats terwijl hij al halfweg de vraag is die hij al meermaals stelde.

Dan wil hij weten welk fruit wij meebrachten Sinterklaas heeft gebracht. Zijn dat nu mandarinnekes of clementinnekes.

Voor de zoveelste keer ga ik op googelzoektocht en voor de zoveelste keer zeg ik: “Dat zijn clementines” en voor de zoveelste keer vraagt Luc: “Waarom staat er dan mandarijnen op de rekening?”

Omdat clementines een soort van mandarijnen is en dat de zogenaamde mandarijnen eigenlijk satsuma’s zijn en dat is ook een soort van mandarijnen.

Ik wil nu niet zeggen dat ik dat allemaal wist, maar ik heb het wel zelf op google1 gevonden. En door die tags kan ik het nu in de toekomst op het blog opzoeken. Want die vraag komt terug. Daar ben ik nu al zeker van.

____________________
1 Mandarinneke of Clementinneke

Gelukkige verjaardag Nicolaas

Dat Sint heb ik maar weggelaten. Sedert ik niet meer geloof in heiligen en sinten is het dus een beetje idioot om een oude traditie in ere te houden. Al zou ik beter op mijn woorden moeten letten als het over oude tradities gaat.

Weet je nog de tijd, Nicolaas, toen je, in je beginjaren, stiekem de nacht van je verjaardag, in je eentje de kinderen een extraatje bracht. Ik las zelfs dat kinderen van minderbedeelden dan eens een ei kregen voor bij het ontbijt. Hoe je langskwam, te paard of te voet, door de schouw of gewoon door de houten deur, niemand wist het.

Wanneer heb je beslist dat je een paard nodig had? Wanneer vond je dat je best een helper zou kunnen gebruiken? Dat weet ik niet. Dat was ook van voor mijn tijd. Maar het is begrijpelijk. Je wordt ook stilaan wat ouder.

De grootste vraag is echter wanneer je hebt beslist om uit de anonimiteit treden. Dat was geen slimme zet, beste Nicolaas. Bepaalde, op winst beluste wezens, sprongen op je kar of in je zakken, zo je wil. En jij deed vrolijk mee. Ik weet niet of je het weet mijn beste, maar je wordt gebruikt!

En een kind dat blij is met een ei bij het ontbijt? Dat is er ook al niet meer. Neen, nu zeggen ze op voorhand wat ze willen, bekijken het, een dankjewel kan er niet vanaf, want ze denken al aan de Kerstman. Nog zo ene die zich voor de kar van het grote geld heeft laten spannen.

Stop ermee Nicolaas. Zeg dat je terug wil naar je anonimiteit, in je eentje. Want je helper brengt ook niks anders dan miserie mee. Voor mensen, die ooit kinderen waren, is die nu namelijk een reden om op elkaars bakkes te slaan1. Vind je dat lelijk gezegd? Ja? Ik vind het lelijker dat ze het doen.

Ach ja, Nicolaas, je hebt je nooit veel aan mij gelegen laten liggen. Waarom zou je mijn brieven dan au sérieux nemen?

Al hoop ik wel dat je die Antwerpse knullen ondertussen een jeansbroek2 hebt gebracht.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Het Laatste Nieuws

Worst-case scenario’s

Daar ben ik goed in. In het bedenken ervan. Niet constant en niet altijd. Maar wel bij uitstappen. Ik bereid me daar op voor. Verklaar me niet gek. Het verleden heeft me geleerd dat je het zo zot niet kan bedenken of het kan gebeuren.

Erger vind ik het als een fiasco zich voordoet zonder dat ik het voorafgaand had voorzien en overdacht. Dan weet ik niet altijd goed hoe reageren.

Moest ik al die scenario’s uitschrijven en er fictieverhalen van maken, ik had een hele bundel en kon er een boek mee uitgeven.

pske van mske:

    In een poging om verengelsing tegen te gaan, wou ik een waardig Nederlands woord voor “worst case scenario” vinden. Ik kreeg “in het slechtste geval”. En dat vond ik nogal omslachtig en niet helemaal de lading dekkend.



Tags

Ik gebruikte geen tags, ik wou geen tags. Ik had die niet nodig want de zoekfunctie op mijn blog voldeed.

Maar nu heb ik toch al een sedert geruime tijd een paar keer zwaar gezucht omdat die zoekfunctie beweert dat een bepaalde zoekopdracht geen resultaat opleverde terwijl ik goed wist dat het log in kwestie bestaat.

Ik heb zelfs een paar keer met mijn voet op de grond gestampt van onmacht, één keer zelfs met twee voeten. Maar toen kwam Luc binnen en deed ik maar net of ik mijn artrozige heup aan het losschudden was.

Ik overwoog die tags, probeerde uit, maar vond zo een “tagwolk” in de zijkolom wat overweldigend en ook niet bepaald nodig. Tags onder de logs zelf vind ik voldoende. Zoeken via de tags kan ik achter de coulissen ook.

Gelukkig is dat systeem achter die coulissen goed geordend zodat het ook daar geen rommeltje wordt. Ondertussen zit ik al aan 190 tags/10 webbladzijden en dat zonder er echt veel moeite voor te doen. Stel je voor dat ik voor al die twintig jaren bloggen tags ga zetten …

Dus onder het moto: “Beter laat dan nooit” staan die dingen nu ook op Wizzewasjes en vind ik hun presentatie nog niet eens zo slecht.

Uitgelichte afbeelding:

Terug naar vroeger

Iedereen denkt wel eens na, piekert wel eens, over alle berichten, waarmee ze ons nu rond onze oren slaan.

Dan ga ik daarom eens terug naar mijn kindertijd. Van hoe het er ooit, toen ik in Antwerpen woonde, aan toe ging herinner ik me niet meer alles.

Maar later, in Lotenhulle en Hekelgem, aten wij aardappelen met veel groenten en sneed mijn moeder het vlees in hapklare stukjes die ze telde alvorens ze op ons bord te leggen. Eén keer per week aten we frieten, één keer per week aten we vis.

Ik was kind, ik stond er niet bij stil, maar ik ben nooit een echte vleeseter geworden. Ik eet het nog steeds met kleine porties van iets van een 50gr. maar ik snijd het wel zelf.

Ook hadden we in Lotenhulle twee kolenkachels in de woonplaatsen en een Leuvense stoof in de keuken. Heb ik daar kou gehad? Ik herinner het me niet.

In Hekelgem stonden één kolenkachel en de Leuvense stoof in de woonplaatsen. In de (achter)keuken stond niks. Daar verwarmde ik me dan maar aan het afwaswater, want ook daar herinner ik me niet dat ik het koud heb gehad.

Later, na nog maar een verhuis hadden we opnieuw twee kolenkachels in de woonplaatsen en de Leuvense stoof stond in het kot, waar we in bad konden maar waar ook de kolen lagen opgeslagen.

Dààr heb ik het koud gehad. We waren met zes, dat betekent dat het telkens een heen en weer was. Dan wou er ene naar de achterkeuken, een andere naar de wc, een andere dit en de ene weer dat en telkens ging die deur naar die gang open en had ik zin om te brullen omdat het daarna weer lang duurde eer het terug warm was.

Toen las ik eens iets over dat de mensen meer comfort hadden en langer gingen leven net precies omdat ze meer comfort hadden. Omdat ze zich meer vlees konden permitteren konden ze een beter afweersysteem opbouwen en waren zodoende beter beschermd, óók tegen winterkou dank zij dat betere eten.

Nu lees ik dan weer dat we gezonder moeten eten maar ach, daar heb ik me nu al jaren om bekommerd. We eten soms frieten, maar zeker niet alle weken. Zou het eigenlijk wel alle maanden zijn?

Maar bovendien kréég ik het wel toen ik las dat kou lijden gezond is1. Dan krijg ik de indruk dat ze ons gewoon terug willen douwen naar die situatie van allemaal in één ruimte met een stoof waar je je buik verbrandt en je achterste er af vriest.

Daar haak ik af. Want bruin vet? Dat is het eerste dat ik dààr van hoor. Al ken ik wel ander bruin vet. Als je je vlees in de pan te lang laat bakken krijg je zelfs zwart vet.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/11/16/bruin-vet/

Gedoe

Bij het opnieuw instellen van de apps op de telefoon kreeg ik te maken met een paar updates die me wat verwonderden.

Zo kan ik ineens via mijn Proximus-app ook parkeren met 4411, een app die ook op mijn telefoon staat. Maar evengoed kan ik dan weer via de 4411-app ook tickets en 10-rittenkaarten kopen van De Lijn, een app die ook op mijn telefoon staat.

Nu had ik toch wel verwacht dat mijn Lijn-app mijn maandelijkse factuur van Proximus zou kunnen betalen.

Dàt kan dan weer niet.

Page 36 of 427

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén