Eén of andere expert in één of andere materie vertelt iets en één of andere expert in dezelfde of gelijkaardige materie zegt: “Dat is niet waar”. Of die gaat daar verder op in en weidt verder uit over het thema.

Dat gebeurt welhaast in elk artikel, maar nu het over koffie ging, ging ik dat eens nader bekijken. En in dit geval wordt dan niet echt gezegd dat het niet waar is wat de voedingsexperte zegt, maar moet de diëtist toch wat nuanceren.

Koffie is dus goed tegen hart- en vaatziekten, maar -nuanceert de diëtist- dan wel meer voor een sporter maar het is minder bewezen voor mensen die het drinken op hun werk. Die zouden dan misschien beter vaak fruit en groenten eten.

Ik eet veel fruit, ik eet veel groenten, ik drink veel koffie. Ik ben akkoord dat fruit en groenten gezond zijn, maar je kan echt niet àlles gaan vervangen door fruit en groenten. Dat wordt dan te eenzijdig.

Verder onthoud ik wel uit dit artikel dat ik dus goed doe aan het drinken van oploskoffie omdat daar de cafestol en kahweol al gefilterd zijn. En dat zijn kwalijke vetstoffen, niet goed voor het cholesterolgehalte in je bloed. En ook zwarte koffie blijkt de goeie keuze. Gelukkig maar. Een Cappuccino zal ik wel eens drinken, ergens als een extraatje.

Koffie zou ook een positieve impact hebben op bepaalde K’s, maar dat is -volgens mij dan weer- koffiedik kijken.

Het antwoord op mijn vraag, waarom ik meer koffie drink als de geopende pot een pot Arabica is dan bij een pot Robusta, staat er niet in. Dat heb ik zelf opgezocht. Arabica is zachter en bevat minder cafeïne, Robusta is bitterder en minder goed voor een gevoelige maag.

Maar dat had mijn maag me ook al duidelijk gemaakt.

De stoven stonden hier nu al een paar jaar zonder dat ze gebruikt werden.

Vorig jaar, met al die energiemiserie, wilden we de schouwen laten kuisen maar er zat in elke schouw een eksternest. Ik wou die eksters er uit maar daarvoor moeten ze op zolder de schouwen open kappen en dan “kan dit gebeuren en dan kan dat voorvallen”. Kort gezegd, een hele resem argumenten om te zeggen: “Blefteraf!”

Nu stonden de stoven al een jaar te wachten op de beslissing. En dat ging, uiteindelijk toch, wat op mijn systeem werken.

Ze staan daar niet meer. We hebben ze deze morgen met hun tweetjes klaar gezet aan de deur. Het ging wel wat minder vlot dan verteld, zo twee ouw krakers die een paar stoven van een paar ton zwaar gingen verzetten.

Ze staan nu dus te wachten op die van ’t oud ijzer. De voorbije weken kwam die hier wel een paar keren per week voorbij.

Durf je wedden dat we die nu niet meer gaan zien?

Nu het binnenhuisveloke weer ingeburgerd is en dagelijks zijn aantal toeren draait zie ik een eigenaardig fenomeen.

Je zou zo denken dat ik na al die tijd niet meer vooruit zou raken, dat doe ik ook niet, het is een binnenhuisveloke voor iets, maar ik bedoel meer dat de aangesproken spieren verstek zouden laten gaan en/of foert zeggen. Dat doen ze niet. Integendeel.

Ik fiets dat het een lieve lust is en op zeker ogenblik voelt het aan of ik in de lucht trap. En dan heb ik maar een zwaarder parcours ingesteld. En nog altijd fiets ik dat het een lieve lust is.

En op zekere dag was ik zo druk doende met een drietal sudoku’s op mijn telefoon dat ik de tijd vergat en merk dat ik uiteindelijk bijna het dubbel van de voorgaande dagen heb gereden.

Zelfs na een dag zonder fietsen, want die zijn er natuurlijk ook, gaat het driedubbel zo vlot en goed.

Dan moet je mij eens proberen uitleggen hoe het komt dat ik deze week, zomaar ineens spierpijn krijg in mijn rechterkuit, dat been even stilhoudt, waarop ik spierpijn krijg in mijn linkerkuit, waarna ik dat been even stilhoudt, waarop ik weer spierpijn krijg in mijn rechterkuit, … En zo kan ik nog even doorgaan.

Ik heb het dan maar opgegeven na twintig minuten fietsen.

De volgende dag was er geen vuiltje aan de lucht. Komieke benen heb ik wel.

Komt Luc de woonplaats binnen en kondigt op ware Shakepeareaanse wijze aan: “Wij hebben nog een hele hoop eieren en die zitten bijna allemaal aan hun vervaldatum”.

Ik weet hoe dat zo gekomen is maar dat doet hier niks terzake, maar ik antwoord wel, maar dan op nuchtere wijze: “Dan zal ik nog eens iets moeten bakken”.

Waarop Luc onmiddellijk op enthousiaste wijze inpikt en zegt: “Ja! Dat wou ik juist voorstellen, zo van die lekkere wafels met die suiker … njam njam njam” terwijl hij al pratend over zijn maag wrijft, waarna blijkt dat hij geen suikerwafels maar wel Luikse wafels bedoelt.

Gisteren heb ik ze gebakken.

Goed idee, daar niet van. Alleen heb je voor Luikse wafels maar twee eieren nodig. Ik zal er de volgende week of zo nog eens moeten bakken, maar dan wél suikerwafels. Daar heb je namelijk vier eieren voor nodig.

Mijn moeder stopte en herstelde kleren. Maar als er geen verstellen meer aan was zei ze: “Steek dat maar bij in de voddenzak” of “dat is voor de voddenman”.

Vanwaar komt die herinnering zo op een avond mijn gedachten binnenvallen? Is iets of wat mijn hersens wat aan het opschudden, het oud stof er uit verwijderen?

Want dan komt natuurlijk het volgende. Heb ik die voddenman ooit gezien? En dat weet ik niet meer. De scharensliep zag ik wel nog een paar keer op zijn triporteur en ook hoe hij de messen en scharen tegen de slijpsteen zette en die aandreef met een lange pedaal.

Anderzijds heb ik een even nevelige herinnering aan mijn moeder die die oude vodden gebruikte om iets op te vullen, wat daarna nogal een knobbelig effect had. Waar of niet waar? Ik denk “waar”, gezien de bultige scheve tochthond die nog lang voor de kamerdeur heeft gelegen.

Maar die voddenman? Ik heb geen beeld voor ogen en begon me af te vragen of het een hersenspinsel was.

Blijkbaar niet. Op Wikipedia vind ik een hele uitleg over de voddenman -de auteur heeft het dan wel enkel over Nederland¹– maar over kiloprijzen en vergoedingen heb ik het mijn moeder nooit horen hebben.

Op een ochtend vol nostalgie
Open ik mijn ogen en zie
Meer dan anders
Oost-Brabanders
Ze waren met zes, niet met drie

Zes duiven zaten op een rij
En keken lodderig naar mij
Ochtendnevel
Zonder wrevel
Nevel maakt duiven ook niet blij

Zes duiven op een hoge draad
Keken ook helemaal niet kwaad
Wat gewillig
Onverschillig
Omdat kwaad zijn toch niet baat

[© ms – 4 september 2023]