Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Za za, ze & zo (Page 37 of 953)

Het donkere bier

In een tijd van lang geleden, toen ik af en toe eens last had van een te lage bloeddruk, raadde de dokter me aan om ’s avonds een Stout1 te drinken.

Dat was in een tijd dat dokters nog aanrieden om bier te drinken, want dit was nu al de tweede keer. De eerste keer was zo rond mijn veertiende toen hij zei dat ik beter een pils bij mijn eten kon drinken dan limonade. Al weet ik nu niet echt meer of dat nu de zelfde dokter was of een andere.

Door de loop der jaren werd de Stout vervangen door donkere Leffe, door donkere Grimbergen, door niks meer … en toen we op pensioen waren kwam er zo af en toe eens een pak Piedbœuf mee naar huis en dronken we die -heel af en toe- ’s avonds voor de TV.

Toen we die dag in de jeugdherberg waren, wilde ik ’s avonds iets gaan drinken in de bar, wat een groot woord is voor de ontbijtzaal met enkele drankautomaten. Het enige dat me aanlokkelijk leek was een donkere Leffe.

Eens die ingeschonken was en ik de fles eens goed bekeek, bleek dat die 0,0% vermeldde en daar was ik niet kwaad om. Zodoende is nu de donkere Leffe zonder alcohol ingeburgerd. Die drink ik. Luc houdt het bij de Piedbœuf. Het voordeel is dat je er ook wel twee van kan drinken.

Blijkbaar zou er nu ook alcoholvrije wijn bestaan. Wil ik dat proberen? De laatste tijd heb ik neiging om in slaap te vallen bij het drinken van -zelfs maar één glas- alcohol.

Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat dat hetzelfde zou zijn.

Nog eens Banksy

Tijdens de dagen van het jaar waarop vele organisaties op de gulheid van ons hart -maar ook van onze portemonnee- rekenen en de media daarover uitgebreid berichten, kan een ander artikel zich daartussen verschuilen.

Zo las ik, vorige zaterdag, dat een kunstwerk van Banksy al na één uur gestolen was. Maar ze pakten wel al een verdachte op1. En zo las ik vorige zondag dat ze een tweede verdachte hadden opgepakt2.

Over het gestolen kunstwerk? Geen woord.

Ik vroeg me wel af hoe die mannen dat zo snel in het snotje hadden. Ik vroeg me ook af of Banksy dat dan in klaarlichte dag had gefikst, aangezien omstaanders de diefstal zo mooi in beeld konden brengen. En ik vroeg me ook een beetje af of in het niet in scene was gezet.

Want het hangt een beetje samen natuurlijk. Er zijn zij die geholpen moeten worden. En er zijn zij die zichzelf wel behelpen, al kunnen we niet weten of het noodzaak of hebzucht was.

Hoe en waar we -algemeen gesproken dan- dat kunstwerk zouden kunnen bewonderen blijft een open vraag, want zoals een lokale straatartieste het stelde: “Kunst is voor iedereen” en die, om die reden, een eigen reproductie van het werk van Banksy op de leeggeroofde locatie plaatste. Maar het originele werk? Verdwijnt dat nu voor de veiligheid ergens opgeborgen in een museum?

Daarom ook deze derde link3. Daar kan je tenminste klaar en duidelijk zien waar het over gaat.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/24/tweede-verdachte-opgepakt-voor-diefstal-kunstwerk-banksy-in-lond/
3 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/23/banksy-diefstal-man-opgepakt/

Kerstdag

Er was een tijd dat kerstmis enkel om kerstdag ging, in mijn leven tenminste. De dag ervoor was een gewone weekdag, behalve als die op een zondag viel, en tweede kerstdag telde niet mee.

Er was wel een nachtmis, om middernacht. Daar ben ik ooit één keer met mijn vader naartoe mogen gaan en dan was die nog boos ook. Ik was op de gewone tijd in bed gemoeten en hij had me een paar uur later niet goed wakker gekregen. Het is dus bij één keer gebleven.

Ik herinner me wel dat hij en ik in het donker door de sneeuw naar de kerk liepen, maar of dat dat nu écht die kerstmis was of niet, ik kan dat niet met zekerheid zeggen.

Nu denk ik wel dat anderen die naar de nachtmis gingen, die avond ervoor wel aangeschoven waren aan tafel. Was het dat misschien wat mijn vader had bedoeld toen hij het had over “halfzat in de kerk zitten”?

Ach ja, jaren later werd die middernachtmis naar 22u verschoven, ik weet niet meer voor welke reden. En dat vond ik onnozel. Zoiets als doen alsof.

Wij doen nu gewoonlijk ook wel iets op kerstavond, vroeger met de kinderen, nu meestal onder ons twee. Ook vandaag gaan we het rustig onder ons beidjes houden. De wereld daarbuiten eist dat bepaalde beroepen ook deze dagen blijven functioneren. Door de wereld daarbuiten worden kerstwensen ook veel kleinschaliger.

We wensen dan iedereen ook het beste voor wat overblijft: een warm gevoel, een veilige thuis en genoeglijke dagen met allen die je lief zijn.


Afbeelding van G.C. via Pixabay


Ach, het is mààr …

Het is gemakkelijk om te zeggen dat het de schuld is van diegene die zonder mondmasker ergens naar toe gaat als hij hoest of snottert.

Het is ook gemakkelijk om boos te zijn op iemand die je de schuld kan geven van een gemiste uitstap omdat jij hoest en snottert.

Want vandaag zit ik thuis terwijl ik me had verheugd op de uitstap en er zelfs naar uit had gekeken.

Efkes googelen en relativeren en ik wijs geen schuldige meer aan en ik ben ook niet boos op die onbekende. Want wat blijkt? Een mens is al besmettelijk de dag vóór de symptomen tot 5à7 dagen1 na de uitbraak. De incubatietijd voor een verkoudheid: 2à3 dagen.

Dat brengt ons inderdaad terug naar het kasteel van Laarne, maar wie kan zeggen wie der aanwezigen op dat ogenblik besmettelijk rondliep en wie er die periode al gepasseerd was.

Ik zou kunnen gaan naar de uitstap, ik heb zin om te gaan, misschien zou ik wel kùnnen gaan, maar mijn gezond verstand -de spelbreker- zegt dat het beter is om thuis te blijven.

Maar mag ik toch een heel klein beetje boos zijn op of een heel klein beetje met de vinger wijzen naar al diegenen die een verkoudheid mààr een verkoudheid vinden? Ik vind mezelf namelijk een heel klein beetje zielig.

Zouden we nog een kerstfilm op overschot hebben?

Klachten (…) let maar beter op

Sedert wij in 2014 besloten dat wij ook recht hadden op vakantie, dat de klanten geen recht hadden op 24/7, hebben wij onze verblijven steeds via Booking.com geboekt, behalve bij Sunparks en Center Parcs natuurlijk. Als je mij vraagt wat ik er over denk, zal ik zeggen dat wij geen reden tot klagen hebben.

Al hadden we één van de eerste keren prijs in een hotel in Manchester dat niet voldeed. Dat was echt te erg: vuil, vies, zelfs het water zag er vies uit. Waren we zo laat niet aangekomen, we waren opnieuw vertrokken. En ’s morgens bij het vertrek lagen er spuiten op de traptreden.

Ik schreef een recensie maar was verbaasd dat ze er niet op reageerden. Maar ja, eigenlijk had ik toen weinig ervaring met boekingsplatforms.

Later kwam dan een probleem met een betaalkaart -wat men nu algemeen kent als een debetkaart van Visa- waarbij Luc zich ging afvragen hoe oplichters het voor elkaar krijgen.

Toen we lazen dat je goedkoper af bent als je rechtstreeks bij een hotel boekt of dat je dan een ontbijt bij krijgt, hebben we dat geprobeerd en kregen zjust niks. Dus hielden wij het bij Booking.com.

Vorig jaar was er het verhaal van mensen die wat ernstigers meemaakten en die zich in de steek gelaten voelden1. Bij het lezen van dat artikel heb ik begrip voor beider argumenten, zowel die van de gedupeerden als die van Booking.com en ik besloot de richtlijnen op te slaan, voor het geval er ons ooit iets gelijkaardigs zou overkomen.

Nu lees ik over klachten over fraude die binnenstromen2 en dan weet ik het zo niet meer. Want nu schuift het boekingsplatform de schuld blijkbaar in andermans schoenen. Als ik het goed begrijp is het bij de ene versie de schuld van de verhuurder, bij de andere van de huurder.

Dat er iets fout gaat kan overal gebeuren, daar kan ik zelfs begrip voor opbrengen maar je kan niet zomaar telkens met een beschuldigende vinger staan wijzen vooraleer de hele zaak ten gronde is uitgespit.

Is er een alternatief voor Booking.com? Ik denk het niet. Is er niet overal een foutenmarge … en is niet altijd voorzichtigheid geboden?

Uitgelichte afbeelding: ____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/08/03/wat-als-vakantieflat-nachtmerrie-is-eigenaar-bedreigde-ons-zel/
2 Het Nieuwsblad

Kra kra kra …

We stonden in een winkel aan de kassa aan te schuiven toen mijn telefoon ging en ik de hele wachtrij verraste door zomaar in het niets tegen niemand luidop te gaan praten. Ik vertelde de beller dat ik in een winkel stond en ze zou me terugbellen. Maar ik wou eerst wel weten wie ze was, als ik een ongewenste beller al zou kunnen ontmoedigen …

Maar dat was het nu juist. Het was geen ongewenste beller. Het was de firma van onze waterontharder voor een afspraak voor het jaarlijks onderhoud. Ik liep naar buiten, maakte een afspraak voor gisteren, waarbij ik mijn agenda niet kon bekijken om een paar redenen waaronder het feit dat ik nooit te maken krijg met opbellende afspraakmakers. Dat gaat altijd per e-mail of sms.

Natuurlijk bleek achteraf dat Luc die dag naar de kinesiste moest. Maar ach, ik ben een groot meiske en kon toch wel mijne plan alleen trekken zeker …

Vorige zondag begon Luc af en toe hevig te hoesten. Maar dan echt maar af ten toe, maar hij had wel een vervelend gevoel in zijn keel.

Maandag in de vooravond kreeg ik een vervelend gevoel in mijn keel en jeukende oren, maar jeuken dat die deden. En ik wist hoe laat het was.

Dinsdagmorgen, bij het ochtendgehoest, vroeg Luc: “Zou ik niet beter de kinesiste afzeggen?” Dat deed hij.

Voor de man van de waterontharder hebben we wel ons mondmasker opgezet en afstand gehouden.

Gisteravond kraste mijn stem als die van een heks omringd door een kraaienkoor. Wat dat straks gaat geven bij het opstaan …

Het gevaarlijke leven

Al meerdere keren voelde ik een lichte irritatie als ik in maar weer eens in de krant las wat we allemaal verkeerd deden en nog doen. Ik blogde er ooit ook al eens over.

Dan gaat het over handelingen of over levenswijze of over voeding of … ach noem maar op. Wij hebben blijkbaar -kort gezegd- geen verstand van leven.

Als er dan iets nuttig in zo’n artikel zou staan, zou ik daar rekening mee houden, maar eigenlijk vind ik dat -na raadpleging van mijn gezond verstand- meestal maar nonsens en haal er mijn schouders bij op.

Maar de kranten weten dat zelf ook blijkbaar, getuige een artikel dat de voorbije dagen in “Het Nieuwsblad” te lezen was en dat kopte:

Ze waarschuwen zelfs voor het poetsen van je tanden: het gevaar lijkt tegenwoordig in élk hoekje te schuilen

Zouden ze er nu mee stoppen? Of is het gewoon een volgend artikel in de rij om hun gazet te vullen? Ik denk wel dat ik het antwoord weet.

Uitgelichte afbeelding: ____________________
1 Het Nieuwsblad

Over een oud log
over een nog ouder voorval

Vorige vrijdag vraagt Luc of we even naar de doe-het-zelfzaak van zijn keuze kunnen rijden. Hij had een of ander interessant gezien in de folder en daar wou hij wel eens om.

Eens daar buiten stel ik voor om even in de Kringwinkel binnen te lopen, waarmee Luc akkoord gaat want dat was toch al wel een hele poos geleden dat we er nog waren.

Eens daarbinnen zie ik dit:


En meestal, bij het zien van zulk een set, kijk ik of ze volledig is, of er niks ontbreekt. Want bij de meeste ontbreekt wel degelijk wat óók hier niet bijstaat: de nachtspiegel … die ik natuurlijk niet nachtspiegel noem maar wel met de benaming die we altijd gebruik(t)en.

“Weet je waarom die nachtspiegel ontbreekt?” vraag ik Luc, die natuurlijk ontkennend antwoordt.

“Omdat ik daar door gezakt ben” grijns ik, stilletjes terugdenkend aan dat moment.

Ik ga dat hier niet meer vertellen, want dat heb ik –lang geleden– al gedaan.

pske van mske:

    Ondanks dat het krak dezelfde is, is deze set toch niet die van ons moeder. Die staat namelijk bij Broer.

    De foto staat nu ook -een beetje bewerkt- als uitgelichte afbeelding bij dat vroegere log.



Kerstmarkten

Er was een tijd dat ik probeerde om dat kerstgevoel, waar iedereen het zo over heeft, ook eens gewaar te worden.

Toen gingen Luc en ik wel alle jaren naar een kerstmarkt. Maar dat was wat het was: een markt met kerstmis, voorzien van vreet en zuip en tierlantijntjes. Wel prettig, wel lekker, maar enig kerstgevoel was er verder niet te vinden.

Daarna gingen we wel af en toe nog eens naar een kerstmarkt, maar niet jaarlijks, omdat ik besefte dat het kerstgevoel ook een vorm van herinnering is. Als je het in je kindertijd niet meekreeg, komt het niet. Het komt ook nooit, hoe gezellig en knus je het met kerstmis ook maakt.

Toen Amke eens vertelde dat ze wel eens graag naar een grote Duitse kerstmarkt zou gaan, boekten we een overnachting in Koblenz. Het ging niet door. Het was 2021, het jaar na Covid_19, de naweeën van het Coronavirus. We zegden af met spijt in het hart.

Vorig jaar zat ze rond die tijd met haar neus in de studieboeken.

Dit jaar opperde Luc een uitstap naar de kerstmarkt van Eupen. Geen overnachting. Gewoon een over en weertje. “Ga je mee?” vroeg ik Amke. Natuurlijk ging ze mee.

Het viel zo goed mee dat we dat volgend jaar nog eens gaan over doen.

Een échte Duitse kerstmarkt zal voor een keer na de het afstuderen zijn.

Praten met …

Ben je diegene voor wie niemand tijd heeft? Ben je diegene die nergens je ei of je vraag kwijt kan? Krijg je vaak nul op het request? Net of je niks te doen hebt en hen stoort? Antwoordjes zoals …

  • Ik heb geen tijd.
  • Druk druk druk.
  • Ik heb nog veel te doen.

Ook als het hen aanbelangt:

  • Ich habe jetzt keine Zeit.
  • Mijn dakdekker gaat komen1.

Er is hoop voor de toekomst. Al zal je ervoor naar het MSK in Gent moeten. Je kan er namelijk met een schilderij praten.

____________________
1 Verhaal gekend bij de redactie maar niet voor publicatie bestemd.
2 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/01/praten-met-een-schilderij-dat-kan-vanaf-vandaag-in-msk-in-gent/

Page 37 of 953

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén