Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Bloggen (Page 11 of 22)

Het broebeltaaltje

Het wordt erg. Dat zegt mske. Toen ze vroeger wat moest schrijven of gewoon huiswerk maken, maakte ze dat in ’t klad en schreef het dan over. Toen ze brieven schreef, schreef ze die in klad en schreef die dan over.

Met de pc hoeft dat niet meer. Ze kan verbeteren, aanpassen, veranderen wat ze maar wil in haar klad. Maar nu doet ze dat toch niet meer zeker. Neen, ze post éérst en leest dan na. En dan krijgt ze “noot” in plaats van “nooit” en mensen in haar tas.

Als ze hier op het eigen blog reageert kan ze die fouten ook nog verbeteren en aanpassen, maar als dat in reacties bij anderen of in mails gebeurt dan is dat te laat. Of ze moet daar nog een pske van mske achter sturen. Dat is toch ook te zot. Ze moet gewoon éérst nalezen in plaats van direct op dat verzenden- of stuurknoppeke te stoempen.

Over updaten en upgraden

Het begon allemaal al een poos geleden, in april, toen Slow plots een Trojaans paard op bezoek kreeg dat niet zinnens was goedwillig terug op te krassen. Slow vroeg hulp op een forum, waar ze hem van dat ongedierte verlosten en waar ze dan bovendien nog een controle van deze pc deden ook. Hun advies was dat IE8 dringend op deze pc moest geïnstalleerd worden. Die avond wilde mske dat doen, maar toen kwam daar vanalles bij kijken over backups en ze noemden alle mogelijke problemen op die zich konden voordoen, zodat mske het boelke dichtgooide en het gewoon niet deed.

Het volgende was het hacken van Slow’s websites en dit, volgens onze hoster, omdat zijn E107 verouderd was. Slow heeft toen maar de websites van de nieuwste E107-versie voorzien. Toen vroeg Slow zich af wanneer mske problemen zou krijgen met haar verouderde WordPress.

Slow had zich ook al wel enkele keren afgevraagd hoe het kwam dat mske nooit Firefox moest vernieuwen. Ze gebruikt die niet dagelijks, maar als ze hem gebruikte werd er nooit melding gemaakt van een nieuwere versie.

Hier ergens moet Skynet hun laatste aanpassing hebben doorgevoerd. Deze keer, zonder dat wij er veel hinder van ondervonden. We hebben alleen onze feeds in de feedreader moeten aanpassen, maar soit …

Ondertussen had mske wel al gemerkt dat die verouderde WordPress verhinderde dat ze bepaalde mogelijkheden zou gebruiken of bepaalde plugins zou installeren en dat begon haar lichtjes te enerveren want er zijn zoveel leuke zaken te beleven met WordPress en zij viel uit de boot omdat ze bang was dat het fout zou gaan.

Uiteindelijk vatte ze de koe bij de horens en werkt sedertdien met plezier met de allernieuwste WordPress.

Zo ver stonden we ergens in het weekend toen Slow en mske het ineens hadden over de bloggers die in de kou bleven na die laatste grote Skynetactie en Slow ineens merkte dat hij wél goed zag wat bij mske vervormd zat. Ze begonnen hun scherminstellingen te verifiëren. Slow verwisselde zelfs even de schermen. Daar lag het niet aan. Dus ging mske maar ineens haar internetopties vernieuwen en moest daardoor Java ook nog eens gaan bijwerken, waardoor ze daarna niet meer op Firefox kon wegens -jawel- verouderd.

Ja lap! dat kwam er van sie. Gisteravond heeft ze de de nieuwe Firefox op de pc gegooid.

En toen, toen kwam Slow op de proppen met het feit dat hij met IE8 werkt. Hij weet niet sinds wanneer, hij heeft dat niet zelf gedaan, wat logisch is want normaal zouden die pc’s dat automatisch uitvoeren. Dan vraagt mske zich af waarom die kemel van een pc van haar dat niet deed.

Dus installeerde ze gisteravond maar ineens manueel de IE8 ook. Alle problemen waren opgelost.

Laat nu toch tijdens elk van deze handelingen mske staan foeteren hebben tegen de muren dat, als alles goed gaat, zij daar met haar pollen moet afblijven en dat het teveel stress meebrengt terwijl die ouwe pc bezig is met dingen installeren die zij er absoluut op wil omdat er dan meer mogelijkheden zijn maar dat het toch gaat over vernieuwingen die een ander heeft uitgevonden en dat het ervoor ook functioneerde en waarom zij zo dan absoluut risico’s moet gaan nemen en zo verder en zo voort. Op dat ogenblik kan je beter elders zijn dan hier in het buro hoor, geloof me, mijn palier is dan verlokkelijker.

Maar eens alles naar behoren en met succes is afgerond, is mske zo blij als een klein kind en is ze zeer ingenomen dat ze het weer tot een goed einde heeft gebracht. En de volgende keer? Dan doet zij weer precies het zelfde, mopperen en grommelen incluis.

Maar mensen updaters en upgraders, kunde er nu astemblieft efkes mee stoppen? mske wil eerst een nieuwe pc. Dat is pas een belangrijke vernieuwing sie!

Eens zover krijgt mske dan wel weer een aanval op de zemelen als ze aan het overzetten van al haar bestanden denkt. Hopelijk is het tegen dan nog warm genoeg op mijn palier.

Gravatar

Ik heb een gravatar gekregen van mske.  Ze heeft voor mij ook een profiel aangemaakt en ik mocht mijn gravatar kiezen.  Maar eigenlijk had ik die al langer gekozen.  Indertijd van het oude blog.  Al heette dat toen niet “gravatar” maar “pootje”.

In elk geval, elke zichzelf respecterende bloggende kat zou zo een avata … gravatar moeten hebben.  Dat staat sjiek.

Ik zal eens bij mijzelven gaan reageren.  Klasse hoor, al zeg ik het zelf.

Een massale aanval van strubbelingen

Nu het goed en wel opgelost is, een schoonheidsfoutje hier en daar uitgezonderd, gaan we maar verder gaan met het hoofdstuk: “wat er de laatste dagen allemaal fout liep”. Wil dat zeggen dat we nog niet aan het einde van Murphy’s activiteiten gekomen zijn? Of dat Kulleprul jeuk heeft gekregen van het hitte? Wat het ook is, het is hier een periode van … zijn dat tegenslagen? Neen toch. Is dat ongeluk? Ook niet. Dus om het kind een naam te geven, het is een periode van pure strubbelingen. Zo!

Slow’s website of blog, ook al omdat we zelf niet goed weten wat het is, is gehackt. Nu niet massaal gaan vragen naar de url ervan want dat is iets waarvan we weten dat het onze gekende lezers niet zal interesseren en bovendien zullen de ons gekende lezers wel weten welke richting die pagina uitgaat. Gehackt dus.

Op een morgen ergens tussen het probleem van de probleemmaat en de probleemautomaat in kon hij niet meer op zijn administratiepaneel. Niet! En bij het openen zagen ze een wit blad. Onbeschreven. Zo wit als sneeuw nooit kan zijn.

Slow bekeek zijn wtf … oeps ftp en zag dat er daar in het midden van de nacht een bestand was gedropt dat er niet thuishoorde. Hij contacteerde de provider. Dat kwam omdat hij E107 gebruikte en niet de laatste versie had geladen, zegden die. Nu zijn ze hier niet volledig onkundig van enig pc-gedoe maar er is wel een verschil tussen het dagelijkse en het restaureren van, maar weer eens, een ander zijn stommiteiten. Slow kreeg een mail van de provider waarin beschreven stond wat hij moest doen.

Op een forum over het betreffende probleem vond hij ook een heleboel informatie waaruit bleek dat het wel eens aan de provider zelf kon liggen die om een bepaalde reden het ganse spul blokkeerde als er een DDoS-aanval had plaatsgehad. Dat omdat er na zo een DDoS-aanval teveel verkeer op de betreffende site zou zijn.

Om kort te zijn, er waren tegenstrijdige berichten. Dus heeft Slow er ferm zijn tijd in gestoken om alles te repareren. En net toen hij er het bijltje bij wou neergooien, vond hij de sleutel. Nu is zijn website er weer, alleen zijn hier en daar de speciale lettertekens wat verbasterd. Maar dat komt ook wel weer goed.

Vanmorgen stond mske op. Slow zat hier met een beteuterd gezicht. Op mskes vraag wat er scheelde zei hij dat één of andere snoodaard vannacht zo twee bestanden op de website van de zaak had gezet. Die is dus nu ook gehackt.

Code 7-7-7

Dit is een berichtje met terugwerkende kracht, want eigenlijk zijn we vandaag al 15 juli als ik bedenk dat we vierkant onze zeven jaar bloggen vergeten zijn. Dat was namelijk op 7 juli.

En het was net zo een 7-7-7-specialleke.

Vandaag was een druk blogdagske precies. Zowat zoals in vroegere jaren.

Apocalyps

Wat ons enkele jaren geleden overkwam hebben ze bij Skynet blijkbaar nog eens in het groot over gedaan. Het is daar een waar slagveld.

Op zich zou je de veranderingen ook wel verbeteringen kunnen noemen ware het niet dat het weeral is gebeurd met een totaal disrespect voor hun oudste bloggers. Mensen die jaren aan hun blogs hebben gesleuteld zijn nu alles kwijt en kunnen herbeginnen. Net dat herbeginnen is er op een zeker ogenblik te veel aan.

Misschien heeft Skynet niks beters te doen, hun bloggers hebben dat wel. Voor die mensen is het over het algemeen een hobby. Niemand vindt het leuk om het rommeltje dat een ander maakte op te ruimen met het risico dat je binnen x-aantal tijd nog eens mag herbeginnen als ze weer één of andere verandering willen doorvoeren.

Bovendien moet je in deze tijd, waarin alles sneller en sneller moet gaan, meer klikken om ook maar wat te doen op die blogs. En dan te denken dat ze soms wel heel erg traag kunnen zijn.

Sedert twee jaar hebben we getracht om hun naam van dit blog te weren omdat het anders nogal op natrappen zou lijken, maar deze keer moet me toch wat van het hart.

Dat niemand er een punt van maakte indertijd toen ze mijn blog naar de vaantjes hielpen daar maken wij nu ook geen punt van.

Dat niemand er een punt van maakte dat meerdere bloggers na de voorlaatste veranderingen niet meer kon inloggen, verwondert ons niet. Ze hebben daar een algemene allergie aan wat zij senioren noemen. Net of ze het ooit zonder die senioren zo ver hadden kunnen schoppen.

Dat er geen haan kraait naar verwoeste fotoblogs, maar dat ze wel -als prioriteit- de stalker gaan helpen, begrijpen wij niet goed maar je kan zeggen dat dat bij hen wel in de lijn van de verwachtingen kon liggen.

Maar dat ze geen lijst meer hebben van de laatst bijgewerkte blogs, daar huiveren wij toch wat van.

Vóór de verandering kon je de 100 laatst bijgewerkte blogs in één keer zien, wat ook voor de bloggers in kwestie een goeie zaak was. Zo waren ze namelijk te vinden.

Nu staan er tien blogs op de thuispagina. Wil je de blogs volgen, kan je best de ganse dag op die pagina gaan rondhangen. En al denk ik dat ze zo een lijstpagina al op voorhand hadden kunnen klaarmaken, kan het nog altijd uitgelegd worden door het prille begin na de grote omschakeling. Ze kunnen ook niet alles ineens.

Maar er bestaat wel al een VIB-lijst (Very Important Bloggers). Bovendien staat die lijst op hun thuispagina onder een speciaal kopke “VIB-club”. Dàt vinden wij nu eens een slag in het gezicht van alle, niet door hen, gewaardeerde blogs. Smaak en goesting verschillen, maar dit is puur favoritisme.

Uiteindelijk heb ik geen klagen, integendeel. Ze hebben me een grote dienst bewezen. Want na de afronding van de verhuis naar mijn nieuwe blogstek hier moet ik nog het ouwe skynetblog leeghalen aangezien ik het niet volledig wil vernietigen. Dat leeghalen had ik voor de volgende winteravonden gepland, want het zou een enorm werk worden, zo om en bij de 7.500 berichtjes één voor één verwijderen. Dank zij de vernieuwingen echter, waarbij je alle posten kan aanvinken … jà? Alle posten aanvinken en één keer “verwijderen” drukken …

Ik ben een tevreden skynetblogger … als het werkt tenminste.

Stillekes

Het is stil waar ’t niet waait. Dat geldt zowel voor de skynetblogs als voor de warmte maar ook voor het gemis aan het vrolijke gesnater.

Zou het telkens weerkerende gemis na hun vertrek een herinnering zijn aan iets wat we het lege nest syndroom kunnen noemen? Dat komt telkens terug en net zoals we al vertelden is het gewend raken aan hun aanwezigheid makkelijker dan het gewend worden aan de stilte die ze achterlaten.

Moesten Slow en mske toch nog geopteerd hebben voor een kind? Ach neen, er is een tijd voor het opvoeden van je kinderen en er is een tijd om te genieten van je kleinkinderen.

Wat de warmte betreft … puf. En dat niet als commentaar op deze zomer, oh neen, wij klagen niet rap, maar Slow en mske hebben naar de koers gekeken en vergaten de overgordijnen hier dicht te trekken terwijl de zon in volle glorie op de ruiten scheen. “Eigen schuld, dikke bult” wordt in dit geval “kopke suf, lijfke puf”. Slow zit met een handdoek en gaat zich af en toe aan de kraan wat verfrissen en mske zit met één van de plantenspuitjes zichzelf te vernevelen.

De skynetblogs? Geen commentaar, behalve dat we toch blij zijn dat wij het onze volledig verhuisd hadden voor zíj begonnen te verhuizen. Stilte voor de storm?

Twee jaar wizzewasjes

Twee jaar is het. Twee jaar dat dit blog in deze vorm bestaat. Een mens vraagt zich af waar de tijd blijft.

Het idee om het blog te verhuizen was voortgekomen uit een reeks onhebbelijkheden van de provider van het oorspronkelijk blog, op de spits gedreven door een verregaande minachting voor de bloggers als persoon.

Toen begon de verhuis. Want het oorspronkelijk blog moest mee, daar stond teveel op verteld om zomaar achter te laten. Bij aanvang zag het er naar uit dat het redelijk snel zou gaan, maar er waren de zaken waar ik geen rekening had mee gehouden.

Zo waren er de zomers. Na een ganse dag aan de pc voor het dagelijks brood was het onmogelijk om verder te verhuizen als daar buiten alles riep: “mske kom toch naar buiten!”

Waar ik ook geen rekening had mee gehouden was de inhoud op zich. Zo waren er momenten dat ik echt moest stoppen met verhuizen omdat ik weer in één of ander donker moment werd terug geduwd. Het leek soms of ze nooit waren weggeweest.

De evolutie van het blog op zich was trouwens een studie op zich waard. Van het van me afschrijven van dingen evolueerde het naar wat het nu is. Er waren indertijd dagen dat ik schreef om niet te moeten denken. Dingen die het verhuizen niet waard waren. Citaten die ooit een betekenis moeten hebben gehad die ze nu niet meer hebben. Weg ermee! Mogelijk vervormt dat ergens het beeld van toen maar de essentie is wel gebleven.

Sommige van die waardeloze berichtjes bleken wel ineens geheugensteuntjes. Die zijn mee verhuisd. Sommige berichtjes, waarvan we niet meer weten wat ze betekenen zijn ook mee gekomen. Mogelijk komt de herinnering terug.

Wat ons nog opviel waren de andere bloggers. De eerste bloggers, zij die wegbleven of stopten. Het is ongelooflijk te zien hoeveel mensen ooit blogden en mijn blogweg passeerden. Ook ongelooflijk hoeveel ik er ondertussen al vergeten was. Hetzelfde geldt voor verdwenen reageerders ook trouwens: de krapuleuze, de tellerobsédés, de hallokes en goeweekenders. Blij dat ik daar vanaf ben geraakt, die hadden trouwens geen belang. Er waren ook de leuke, mooie en treffende reacties natuurlijk.

De laatste maanden heb ik er vaart achter gezet, achter die verhuis. Die moest en zou vóór vandaag afgerond zijn. Op zeker ogenblik zag het er naar uit dat het ging lukken nog voor één maart, maar ondanks de prioriteit van het blog zijn er toch nog hogere prioriteiten, zodoende werd het negen maart.

Wat nu nog overblijft is een lijstje met kleinigheidjes die nog te doen zijn zoals hier of daar een prentje bijwerken. Natuurlijk ook nog het grote werk om het oorspronkelijk blog leeg te maken, postje per postje want het helemaal verwijderen doe ik niet.  Maar de zomer zit er aan te komen en ze beginnen daar buiten al te roepen van: “mske kom naar buiten!”

Gelukkig heb ik de beslissing twee jaar geleden genomen. Net dezelfde problemen van toen doen zich nu terug voor bij de provider van het oorspronkelijk blog en qua minachten hebben ze blijkbaar nog niks bijgeleerd.

Het oneindige halfuur

Zijn wij een beetje boos of zijn wij een beetje heel veel boos?

Ik peis het laatste. Ik niet zo, maar mske. Die heeft zo hard op het toetsenbord geklopt dat de koptelefoon geen geluid meer gaf!

Hoe dat kwam? Wel, omwille van het vele werk en de op haar laatste benen lopende maand januari had mske besloten dat ze dit weekend ging verderwerken, maar voor vandaag had ze toch een vrije namiddag ingecalculeerd om het blog verder te verhuizen. Ze heeft namelijk een doodlijn op die verhuis gezet en ze zit ruim, zeg maar meer dan ruim, binnen die planning.

Wat gebeurt er nu deze namiddag? De server ging plat! Ineengezakt als een te lang gerezen rijsdeeg. Niks mee te beginnen. “De techniekers schatten dat het in orde is binnen een half uur” zei de lifechat om kwart na drie. Dat was een lang halfuur want het blog is maar terug gekomen rond den achten.

“Ik mag ook nooit iets zeggen” zei mske “want dat is op malheur roepen”.

Wizzewasjes

Het begon eigenlijk in het weekend al. mske had het volledige weekend voorbehouden om nu eens eindelijk verder te doen aan de overheveling van het oude naar het nieuwe blog, dat ondertussen natuurlijk al lang niet meer nieuw is.

Toen was er zondag ineens een eigenaardigheidje. Het blog weigerde pertinent de naam van een prentje te accepteren. Het gaf zelf de oplossing door de naam iets of wat te veranderen. Eigenlijk deed het blog dat niet.  De ftp, die hier ten huize omwille van de gemakkelijkheid eigenlijk de wtf genoemd wordt, deed dat.

’s Avonds wou die wtf-ftp eerst geen backup maken, mskes haar ging steil omhoog staan. Zoveel overgeheveld en dan zou ze geen backup kunnen maken. Na lang aandringen deed hij het wel, maar met moeite.

Laat mske nu gisteren morgen opstaan, de pc opstarten, het blog opstarten en een wit blad krijgen. In plaats van stijl omhoog ging ze plat achterover want ze dacht dat zij wat had verkeerd gedaan in die wtf-ftp.

Ze heeft dan maar ineens de livechat geopend en daar bleek dat er serverproblemen waren met de server waar wizzewasjes op staat en dat ze er aan werkten. Toen was het blad niet meer wit maar kwam er een vermelding van hunnentwege.

Eerst vond mske het wat bizar dat ze publiciteit maakten met een panne maar toen bedacht ze dat het toch wel aardig was dat ze lieten verstaan dat het blog uit lag door technische problemen en niet door één of andere fout van ons.

Toen het terug was bleek dat ons account op read only stond zodat we wel konden posten maar geen prentjes zetten omdat we nog steeds geen contact kregen met de wtf-ftp. Nu ja, het is geen prentjesboek en de teksten primeren zodoende vonden we dat ook niet te erg. Het was enkel vervelend om oudere berichtjes te verhuizen.

Vanmorgen heeft hij nog wel eens gehaperd maar momenteel denken we dat hij terug continu draait.  Als het nog met horten en stoten moest werken, dan komt dat omdat we nu geen hout hebben vast gehouden.

Een mens is toch rap gewend aan iets. Het is nog geen twee jaar geleden dat we constant geplaagd zaten met één of ander falen van ons oorspronkelijk blog. Sedert we met dit hier bezig zijn hebben we nog geen noemenswaardige problemen gehad. Het is wel al eens voorgevallen dat het efkes haperde, dat wel, maar echt uit gelegen heeft het nog niet tot gisteren.

We weten dat technische problemen overal kunnen voorvallen maar het is wel aangenamer dat de mensen zeggen dat er een probleem is aan de server dan te horen te krijgen dat het aan je pc ligt.

Vivat de livechat!

Page 11 of 22

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén