Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Za za, ze & zo (Page 35 of 953)

In het rood

In onze lichtjes verijzende wereld gaat het leven natuurlijk ook nog gewoon door. We eten, we slapen, we strooien zout op onze trottoir en we gaan naar een boekenverkoop.

(Lees verder onder de foto)

Die stond nu eenmaal al langer op het programma. We stapten gisteren in ons winterbottinnen, deden onze rode dikke frak aan, zetten een onnozele rode muts op, deden ons -niet zo onnozele- rode wanten aan, stapten in onze ijsvrij gemaakte -niet rode- auto en waren weg.

(Lees verder onder de foto)

De romans liet ik voor wat ze waren, ik heb nog genoeg voorraad liggen en kom niet aan lezen toe.

De kunstboeken, ach ja, Rubens, Rembrandt, China, Griekenland en al wat je overal kan vinden. Er stonden wel veel dozen en ik wurmde me er door om uiteindelijk toch een boekje over de “Latemse School” te vinden. Het andere boek dat ik mee bracht betrof een museum waar we nog niet waren en waarvan ik nog niet weet of we er ooit zullen zijn.

Nu ja. Die Latemse School alleen al maakte de uitstap de moeite waard. Je vindt zo weinig buiten het meer algemene. Ik was dus content.

Cookies wissen

Dat ze het vroeger zo nauw niet namen met ons private leven losten ze op door ons te vragen om telkens cookies te accepteren of niet.

Ze hebben het zo ver gekregen dat het een hoogst enerverende bedoening werd en ik dan maar, zoveel mogelijk, alle cookies weiger.

Maar pas op! Als je het dan nader bekijkt ben je nog gefopt. Bij meerdere websites krijg je dan een ellenlange lijst van cookies die je niet wil, maar waar er toch een onderdeel aangevinkt blijft: het gerechtvaardigd belang. En van dat gerechtvaardigd belang wordt niet verder uitgelegd wat het inhoudt, je krijgt enkel te lezen dat het gerechtvaardigd is.

Ik vink ze dus allemaal uit. Gelukkig doen niet alle websites mee aan dat gerechtvaardigd belang. Of … ze doen het stiekem.

Ik vind het nogal pedant om in mijn plaats te gaan beslissen wat gerechtvaardigd is.

En wat te denken over het meest verse koekjesbericht dat ik onder ogen kreeg? Zo twee dagen voor de geplande datum van dit bericht, dat al een hele tijd zwevend was, krijg ik te lezen dat google komaf wil maken met cookies.

De vraag die men zich daarin stelt is of het er werkelijk om gaat om de private levenssfeer van de mensen niet te schenden of dat het geen uitgekookte zet zou zijn waarbij Google het monopolie over die advertenties krijgt1.

Enerzijds denk ik: “Eindelijk”. Anderzijds denk ik: “Nog efkes de kat uit de boom kijken. Ik heb namelijk Chrome op de telefoon en Firefox op de laptop en daar heb ik een adblocker.

En zo houden we onze hersenen wakker en actief.

____________________
VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/01/18/cookies-einde-google-privacy/

Wij in de sneeuw

Zoals gezegd, nodigde het weer ons tot een wandelingetje in de sneeuw. Het zicht daarbuiten zag er al van bij het ochtendgloren verlokkelijk uit.

(Lees verder onder de foto)

Veel valt daar niet over te vertellen behalve misschien dat we op het pad, waar we hadden gedacht ons als pioniers te voelen, merkten dat er al meerdere wandelaars waren door gestapt.

We kwamen ook nog een paar andere liefhebbers tegen, allemaal jeugd van vroeger.

Ook noodde de sneeuw uit tot een praatje. De man alleen, die we al meer op onze wandelingen en zijn joggingtocht ontmoetten, vertelde wat we ook al wisten: hoe we dat hadden gemist, hoe erg genieten het wel was, dat er jongere mensen waren die het nog nooit hadden meegemaakt, …

Om bij onze thuiskomst van een voorbijgangster te horen hoe goed gedaan het was dat we een doorgang op onze trottoir hadden gemaakt.

En dat was nu precies de oorzaak dat ik minder foto’s in de mist heb dan ik gewenst had. Een mens kan niet alles tegelijkertijd.

pske van mske:

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze op “In Beeld” bekijken.



Toch een terugblik? … zij het eenzijdig

Op 14 december gingen we naar Kerstmagie in het kasteel van Laarne.

Op 17 december liep Luc rond met de hoorbare verschijnselen van een verkoudheid.

Op de avond van 18 december had ik ook prijs.

Luc was er na een week vanaf. Ik heb ze nu nog altijd. En ik hoor van meer mensen dat het lang, erg lang duurt, eer je er vanaf geraakt.

Is het erg? Maar neen, het is gewoon enorm energievretend. Het beterde, zo goed als weg.

In Oostduinkerke ging mijn neus terug dicht zitten. Dat is nu ook weer over. Ik krijg weer lucht. Al kreeg ik er wel een enorme koortsblaas gratis voor.

En ik ben weer aan het doempen mét Vicks. Dat ontzwelt nog het beste.

En ik vraag me af: “Wanneer krijg ik de volgende opstoot?” want zo lang het doffe gevoel en een zeker gebrek aan fut blijft is het niet volledig weg, al dacht ik van wel vóór Oostduinkerke.

Tegen dat gebrek aan fut verzet ik me door af en toe wat in te lassen maar dan moet ik het uitzweten en kan rond 21u al naar bed.

Wandelen stond dus al die tijd niet op het programma, al gaan we vandaag denkelijk wel een sneeuwwandeling maken.

En ik marsjeer bewust stevig de trap op omdat ik me anders een oude vrouw zou voelen die zich, met alle moeite van dien, die trap optrekt aan de leuning.

Nog een constante is wel die krassende stem en weet je wat nog? Wel, die Glühwein, maar dan nu in mijn eentje.

Hout binnen hoorbereik

Zou ik durven? Of niet? Twijfelgeval. Vanwege het gekende op onheil roepen zou ik ieder die dit leest willen vragen om, vooraleer verder te lezen, even een stuk hout te gaan zoeken en dat vast te houden1.

Tijdens het typen dezer staat mijn laptop sowieso op een houten verhoogje, zodoende …

In mei zal ik mijn nieuw hoorapparaat een jaar hebben. Een poosje na de aanschaf werd ik wakker en hoorde … niets. En ik realiseerde me dat ik al een hele poos “niets” had gehoord. En ik vroeg me af: “Waar is Tinnitus?” Ik luisterde en luisterde en omdat ik geconcentreerd luisterde hoorde ik een zachte ruis, meer niet.

Sedertdien zijn er af en toe momenten dat ik denk: “Hij is er wel nog” maar het komt haast niet meer voor, meestal als ik me opjaag.

Soms, zo heel af en toe, zo een 2 à 3 keer sedert de aanschaf, fluiten mijn oren. Maar dat was vroeger ook al zo, toen mijn grootmoeder zei: “Hoe linker hoe flinker, hoe rechter hoe slechter”.

Dan vraag ik me af of mijn eerste hoorapparaat dat in de hand heeft gewerkt, want Tinnitus? Die is opgedaagd kort nadat ik die toestelletjes had.

Al bij al, hij is er nog, maar in lichte mate en vaak zwijgt hij helemaal. En daar ben ik niet kwaad om.

En nu dat hout nog opruimen.

____________________
1 Het Laatste Nieuws

Dubbel verdiend

Toen ik naar dat weerbericht voor ’s Hertogenbosch zat te zoeken, vond ik nog iets dat mijn aandacht vroeg.

KPN laat doorverkoop adresgegevens van klanten stopzetten1 en ik had ineens een antwoord op de vraag die ik me al enkele keren stelde na een verblijf bij een Center Parcs of bij het Sunparks hotel.

Het is niet dat het dikwijls keer gebeurt, maar toch al een tweetal keer. We komen thuis en er valt spam in mijn mailbox, de laatste keer werd die zelfs overspoeld zodat ik echt wel argwanend die parken begon te verdenken.

Bij Center Parcs en bij Sunparks Kempense Meren is er gratis wifi en via welke provider komt die, denk je?

Zeg ik nu dat het vandaar komt? Neen, natuurlijk niet.

Maar mijn eigen hotspot gaan gebruiken in het vervolg? Dat deed ik sowieso al in de huisjes van Sunparks. En dat was ook niet bepaald handig.

Maar als KPN nu die doorverkoop gaat stopzetten is de zaak geklaard … hoop ik toch.

____________________
1 rtlnieuws

Het sterretje dat uit de hemel viel

Op een koude maandag vertrekken we, zoals gezegd, naar onze driedaagse vakantiebestemming. We vertrekken niet zo vroeg als anders, over de gekende obstakels had ik het al, de Ring rond Brussel was zo goed als leeg en we schoten goed op.

Bijna ter hoogte van Jabbeke vliegt er iets op de ruit, we horen een rare tik en we zien -met heel veel moeite dat wel- een miniatuursterretje.

En wanneer gebeurt dat? Als je geen internet in het huisje hebt. Dus heb ik in de auto op de telefoon de verzekeringsmakelaar ge-e-maild, die me tijdens het eten opbelde en zei dat er geen probleem was, dat het inbegrepen zat in onze verzekeringspolis en dat die dat onderling met de hersteller zou regelen.

Ik wou ook per e-mail een afspraak maken bij Carglass maar op die telefoon kon ik dus niet meer dan één pagina per keer bekijken. We zijn dan maar naar het Carglass center gereden voor die afspraak en we konden er ’s anderendaags terecht.

De auto kreeg wel een pleister voor het pijntje.

De volgende dag, na Jürgen Vanhoof, Rose, rose, rose à mes yeux en Ensor aan het station reden we netjes op tijd bij Carglass binnen en een halfuurtje later was het euvel verholpen.

En eigenlijk is daarmee alles verteld.

(Lees verder onder de foto’s)

Als je het even overdenkt moet het toch veel voorkomen als je ziet hoe vaak de Carglass-spot op TV voorbij komt.

Fotogalerij in de Gaanderij

Het was wat aan de late kant. Maar Luc vond nog een tentoonstelling in Oostende, namelijk: Jürgen Vanhoof. Van beeldpoëet tot lichtfluisteraar1+2. En die liep tot 9 januari in de Nieuwe Gaanderijen, net op de dag dat wij gereserveerd hadden bij Mu.ZEE.

Het was er wat aan te zien. De tenten die er stonden -voor waarschijnlijk de nieuwjaarsduik- waren aan de afbraak toe en de Gaanderijen waren leeg op de foto’s en een hoop stoelen, die er waren samen getroept, na.

Valt er iets over te zeggen? Behalve dat het jammer was dat we ze niet in volle glorie hadden gezien? Er speciaal naartoe rijden zou ik ook niet doen, maar als je er toch was … het was zeker geen verloren tijd.

Meer nog, ik ga die Nieuwe Gaanderijen wat in het oog houden, want daar kan je zes keer per jaar een foto-expo bekijken. Je weet maar nooit, in combinatie met …


____________________
1 Jürgen Vanhoof
2 Oostende
3 Oostende – Foto-Expo’s

De Blankaart

We hadden geboekt bij Sunparks Oostduinkerke, omdat dat goed uitkwam met dat voorziene bezoek aan de tentoonstelling van James Ensor in Mu.ZEE waarvoor we de invulling voor maandag en woensdag nog moesten plannen.

We konden nog eens naar Westfront in Nieuwpoort gaan, we waren er wel al eens in 2014, maar dat is dus lang genoeg geleden om nog eens te gaan kijken en er eens betere foto’s te nemen.

Westfront Nieuwpoort is na de kerstvakantie gesloten tot 31 januari1.

“En de Blankaart²?” vroeg Luc. Want ja, toen we lazen dat een Europees zeearendenkoppel daar bouwplannen had3, hadden we geopperd dat we die wandeling ook wel eens konden doen. Niet dat we dachten dat die zeearenden zich zouden laten zien4, maar een mooie wandeling is mooi meegenomen en je weet maar nooit.

Maar toen las Luc dat grote delen van de Blankaart enorm hadden geleden onder de wateroverlast en dat vrijwilligers druk doende waren met de opruimingswerken5. En toen moest de voorbije wateroverlast van de voorbije week nog komen.

Ik keek naar alternatieven. Het Visserijmuseum? Het Visserijsmuseum is gesloten wegens renovatie door die potvis die er komt wonen6.

Het Paul Delvauxmuseum? Op die kalender kan je tijdens de maand januari niet terecht7.

Het Abdijmuseum Ten Duinen bleek, van na de kerstvakantie tot het einde van januari8, ook al gesloten.

Er is ook nog de Dodengang in Diksmuide. Maar daar waren we ooit ook al en die ligt pal naast de Ijzer. En de website waarschuwt ook al voor veel plassen en raadt botten aan9.

En voor ergens onderweg? Eens langs het kasteel van Beauvoorde? De website10 was in onderhoud, maar gelukkig kon ik er onder lezen dat het kasteel … gesloten was voor restauratie.

Dat het een dode periode was, wisten we al. Het aantal parken dat ons enorme kortingen bood om toch maar bij hen te boeken van 8 tot 10 januari is niet op één hand te tellen.

Een minivakantie plannen in die dode periodes is dan ook geen sinecure.

____________________
1 Nieuwpoort
2 De Blankaart
3 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/04/29/eerste-koppel-europese-zeearenden-in-de-blankaart-in-diksmuide/
4 Natuurpunt
5 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/28/vrijwilligers-ruimen-provinciedomein-blankaart-op-na-wateroverla/
6 Navigo
7 Paul Delvauxmuseum
8 Abdijmuseum Ten Duinen
9 De dodengang
10 Kasteel van Beauvoorde
____________________

Opgeruimd staat …

Om allerlei kleine prullen zoals kabels en zaken die zo af en toe de valies in moeten zoals medische hulpmiddelen, schoenpoetsgerief, haakgerief, …, netjes op te bergen, stopte ik het meeneembestek in een vroegere pennenzak, een paar zaken in vroegere toilettasjes, buffs in een oud handtasje zonder riem en al het andere in al -dan niet harde- reisetuis, die waarschijnlijk ooit eens als geschenk, maar dan met inhoud, aan een klant weren overhandigd.

Natuurlijk had ik die niet allemaal zelf niet in voorraad, maar in de Kringwinkel kan je wel mooie exemplaren op de kop tikken voor een halve euro of zo.

Nu had ik laatst, zonder er echt bij stil te staan een dezer leeg gemaakt omdat ik voor de inhoud een betere had gevonden en in het vrijgekomen exemplaar had ik de onderhoudsspullen voor mijn hoorapparaat gestopt. Zonder nadenken …

Dat nadenken deed ik pas toen ik de (box) dichtritste na één van de avondlijke schoonmaken en mijn oog op het logo viel.


Dat was er eentje van/voor Dove …

Page 35 of 953

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén