Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Auteur: ms (Page 35 of 427)

Klachten (…) let maar beter op

Sedert wij in 2014 besloten dat wij ook recht hadden op vakantie, dat de klanten geen recht hadden op 24/7, hebben wij onze verblijven steeds via Booking.com geboekt, behalve bij Sunparks en Center Parcs natuurlijk. Als je mij vraagt wat ik er over denk, zal ik zeggen dat wij geen reden tot klagen hebben.

Al hadden we één van de eerste keren prijs in een hotel in Manchester dat niet voldeed. Dat was echt te erg: vuil, vies, zelfs het water zag er vies uit. Waren we zo laat niet aangekomen, we waren opnieuw vertrokken. En ’s morgens bij het vertrek lagen er spuiten op de traptreden.

Ik schreef een recensie maar was verbaasd dat ze er niet op reageerden. Maar ja, eigenlijk had ik toen weinig ervaring met boekingsplatforms.

Later kwam dan een probleem met een betaalkaart -wat men nu algemeen kent als een debetkaart van Visa- waarbij Luc zich ging afvragen hoe oplichters het voor elkaar krijgen.

Toen we lazen dat je goedkoper af bent als je rechtstreeks bij een hotel boekt of dat je dan een ontbijt bij krijgt, hebben we dat geprobeerd en kregen zjust niks. Dus hielden wij het bij Booking.com.

Vorig jaar was er het verhaal van mensen die wat ernstigers meemaakten en die zich in de steek gelaten voelden1. Bij het lezen van dat artikel heb ik begrip voor beider argumenten, zowel die van de gedupeerden als die van Booking.com en ik besloot de richtlijnen op te slaan, voor het geval er ons ooit iets gelijkaardigs zou overkomen.

Nu lees ik over klachten over fraude die binnenstromen2 en dan weet ik het zo niet meer. Want nu schuift het boekingsplatform de schuld blijkbaar in andermans schoenen. Als ik het goed begrijp is het bij de ene versie de schuld van de verhuurder, bij de andere van de huurder.

Dat er iets fout gaat kan overal gebeuren, daar kan ik zelfs begrip voor opbrengen maar je kan niet zomaar telkens met een beschuldigende vinger staan wijzen vooraleer de hele zaak ten gronde is uitgespit.

Is er een alternatief voor Booking.com? Ik denk het niet. Is er niet overal een foutenmarge … en is niet altijd voorzichtigheid geboden?

Uitgelichte afbeelding: ____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/08/03/wat-als-vakantieflat-nachtmerrie-is-eigenaar-bedreigde-ons-zel/
2 Het Nieuwsblad

Kra kra kra …

We stonden in een winkel aan de kassa aan te schuiven toen mijn telefoon ging en ik de hele wachtrij verraste door zomaar in het niets tegen niemand luidop te gaan praten. Ik vertelde de beller dat ik in een winkel stond en ze zou me terugbellen. Maar ik wou eerst wel weten wie ze was, als ik een ongewenste beller al zou kunnen ontmoedigen …

Maar dat was het nu juist. Het was geen ongewenste beller. Het was de firma van onze waterontharder voor een afspraak voor het jaarlijks onderhoud. Ik liep naar buiten, maakte een afspraak voor gisteren, waarbij ik mijn agenda niet kon bekijken om een paar redenen waaronder het feit dat ik nooit te maken krijg met opbellende afspraakmakers. Dat gaat altijd per e-mail of sms.

Natuurlijk bleek achteraf dat Luc die dag naar de kinesiste moest. Maar ach, ik ben een groot meiske en kon toch wel mijne plan alleen trekken zeker …

Vorige zondag begon Luc af en toe hevig te hoesten. Maar dan echt maar af ten toe, maar hij had wel een vervelend gevoel in zijn keel.

Maandag in de vooravond kreeg ik een vervelend gevoel in mijn keel en jeukende oren, maar jeuken dat die deden. En ik wist hoe laat het was.

Dinsdagmorgen, bij het ochtendgehoest, vroeg Luc: “Zou ik niet beter de kinesiste afzeggen?” Dat deed hij.

Voor de man van de waterontharder hebben we wel ons mondmasker opgezet en afstand gehouden.

Gisteravond kraste mijn stem als die van een heks omringd door een kraaienkoor. Wat dat straks gaat geven bij het opstaan …

Het gevaarlijke leven

Al meerdere keren voelde ik een lichte irritatie als ik in maar weer eens in de krant las wat we allemaal verkeerd deden en nog doen. Ik blogde er ooit ook al eens over.

Dan gaat het over handelingen of over levenswijze of over voeding of … ach noem maar op. Wij hebben blijkbaar -kort gezegd- geen verstand van leven.

Als er dan iets nuttig in zo’n artikel zou staan, zou ik daar rekening mee houden, maar eigenlijk vind ik dat -na raadpleging van mijn gezond verstand- meestal maar nonsens en haal er mijn schouders bij op.

Maar de kranten weten dat zelf ook blijkbaar, getuige een artikel dat de voorbije dagen in “Het Nieuwsblad” te lezen was en dat kopte:

Ze waarschuwen zelfs voor het poetsen van je tanden: het gevaar lijkt tegenwoordig in élk hoekje te schuilen

Zouden ze er nu mee stoppen? Of is het gewoon een volgend artikel in de rij om hun gazet te vullen? Ik denk wel dat ik het antwoord weet.

Uitgelichte afbeelding: ____________________
1 Het Nieuwsblad

Over een oud log
over een nog ouder voorval

Vorige vrijdag vraagt Luc of we even naar de doe-het-zelfzaak van zijn keuze kunnen rijden. Hij had een of ander interessant gezien in de folder en daar wou hij wel eens om.

Eens daar buiten stel ik voor om even in de Kringwinkel binnen te lopen, waarmee Luc akkoord gaat want dat was toch al wel een hele poos geleden dat we er nog waren.

Eens daarbinnen zie ik dit:


En meestal, bij het zien van zulk een set, kijk ik of ze volledig is, of er niks ontbreekt. Want bij de meeste ontbreekt wel degelijk wat óók hier niet bijstaat: de nachtspiegel … die ik natuurlijk niet nachtspiegel noem maar wel met de benaming die we altijd gebruik(t)en.

“Weet je waarom die nachtspiegel ontbreekt?” vraag ik Luc, die natuurlijk ontkennend antwoordt.

“Omdat ik daar door gezakt ben” grijns ik, stilletjes terugdenkend aan dat moment.

Ik ga dat hier niet meer vertellen, want dat heb ik –lang geleden– al gedaan.

pske van mske:

    Ondanks dat het krak dezelfde is, is deze set toch niet die van ons moeder. Die staat namelijk bij Broer.

    De foto staat nu ook -een beetje bewerkt- als uitgelichte afbeelding bij dat vroegere log.



Kerstmarkten

Er was een tijd dat ik probeerde om dat kerstgevoel, waar iedereen het zo over heeft, ook eens gewaar te worden.

Toen gingen Luc en ik wel alle jaren naar een kerstmarkt. Maar dat was wat het was: een markt met kerstmis, voorzien van vreet en zuip en tierlantijntjes. Wel prettig, wel lekker, maar enig kerstgevoel was er verder niet te vinden.

Daarna gingen we wel af en toe nog eens naar een kerstmarkt, maar niet jaarlijks, omdat ik besefte dat het kerstgevoel ook een vorm van herinnering is. Als je het in je kindertijd niet meekreeg, komt het niet. Het komt ook nooit, hoe gezellig en knus je het met kerstmis ook maakt.

Toen Amke eens vertelde dat ze wel eens graag naar een grote Duitse kerstmarkt zou gaan, boekten we een overnachting in Koblenz. Het ging niet door. Het was 2021, het jaar na Covid_19, de naweeën van het Coronavirus. We zegden af met spijt in het hart.

Vorig jaar zat ze rond die tijd met haar neus in de studieboeken.

Dit jaar opperde Luc een uitstap naar de kerstmarkt van Eupen. Geen overnachting. Gewoon een over en weertje. “Ga je mee?” vroeg ik Amke. Natuurlijk ging ze mee.

Het viel zo goed mee dat we dat volgend jaar nog eens gaan over doen.

Een échte Duitse kerstmarkt zal voor een keer na de het afstuderen zijn.

Praten met …

Ben je diegene voor wie niemand tijd heeft? Ben je diegene die nergens je ei of je vraag kwijt kan? Krijg je vaak nul op het request? Net of je niks te doen hebt en hen stoort? Antwoordjes zoals …

  • Ik heb geen tijd.
  • Druk druk druk.
  • Ik heb nog veel te doen.

Ook als het hen aanbelangt:

  • Ich habe jetzt keine Zeit.
  • Mijn dakdekker gaat komen1.

Er is hoop voor de toekomst. Al zal je ervoor naar het MSK in Gent moeten. Je kan er namelijk met een schilderij praten.

____________________
1 Verhaal gekend bij de redactie maar niet voor publicatie bestemd.
2 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/01/praten-met-een-schilderij-dat-kan-vanaf-vandaag-in-msk-in-gent/

Kerstmagie in het kasteel van Laarne

Vond ik het nogal onnozel om zo ver te rijden om een kerstversiering te zien, was er toch geen vezel in mijn lijf te vinden die protesteerde.

Houd ik er niet van om met deze donkere dagen nog avondactiviteiten te doen was er geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om tegen te pruttelen.

We gingen. En we zijn zelfs blij dat we gingen.

Was het dan zo goed? Ik weet het niet. Was het dan niet goed? Ik weet het niet. Het was niks overdonderend, maar het was echt wel eens iets anders.

De foto’s? Er werd ons verzocht onze foto’s niet te delen tot na 28 december. Wie daarop wacht om te beslissen om te gaan komt grandioos te laat, want na de 28ste is ’t gedaan.

Raar log? Ze hadden in dat kasteel in Laarne ook een cafetaria met lekkere dingen en in afwachting dat de ring rond Brussel berijdbaar was … waren we daarnet pas na tienen thuis. Dit is dus echt wel vers van de pers.

Meestal geef ik mezelf de tijd om het wat te laten sudderen. Nu niet. Moet kunnen.

____________________
1 Kerstmagie in het kasteel van Laarne

Kunst in de Eifel

Zei ik al dat in de huisjes van Center Parcs veelal dezelfde decoratie te vinden is? Ja dat deed ik al. Ergens herinner ik me waterlelies maar ik weet nu niet meer bepaald waar. Maar in de Eifel zijn het Eifeltaferelen.

Toen ik het voor het eerst zag vond ik onderstaande rechtsboven wel iets hebben. Nu we het al telkens opnieuw zagen, vind ik het niks speciaals meer al vind ik het nog altijd het meest typische van de drie.



Lebkuchen

Amke whatsappte: “Jullie gaan naar Duitsland. Kunnen jullie voor mij Lebkuchen meebrengen?” En ze zond me ook:


Natuurlijk konden we dat. Maar waar verkochten ze die? Na even googelen vond Luc ze bij Edeka, wat goed uitkomt. De Edeka van Ulmen situeert zich op onze weg naar Center Parcs.

We stapten de winkel binnen. Natuurlijk bestaan er meerdere soorten1. We namen dan maar een paar verschillende mee.

Achteraf bedachten we dat we zelf niet hadden geproefd. We zouden er dan maar in het naar huis gaan nog een pak koeken bijhalen.

Een dag later lopen we er in de parksupermarkt, die eigenlijk een Rewe is, gewoon op:

De Mini-Elisen hebben we gekocht. De grote niet. Die vonden we te duur. En zeggen dat we die van bij Edeka al aan de prijzige kant vonden.

En ja, we hadden ze ooit al wel gegeten. En neen, ze zijn niet echt aan ons besteed. Dus zijn we er geen gaan bij halen in het naar huis rijden.

Al gaan velen er van uit dat Lebkuchen kerstgebonden zijn, blijkt dat oorspronkelijk niet zo1 geweest te zijn. Dus moeten we voor ons volgende verblijf in Duitsland mogelijk nog eens een Edeka en/of een Rewe zien te vinden onderweg.

____________________
1 Lebkuchen

Hochkelberg mit Mosbrucher Weiher

Als ik het weerbericht moest geloven en volgen, hadden we pas op donderdag de bespookte wandeling moeten doen. Dan was er het minste kans op neerslag, al zou het die dag dan wel kouder zijn.

Maar woensdag morgen jeukte het. Woensdag zou het, volgens het weerbericht, een ietske minder koud zijn, met een 15% kans op neerslag.

Zoals eerder gezegd, was ik de map met wandelingen thuis vergeten en zoals ook eerder gezegd vroegen we ons af of het spookte op die wandeling, omdat het scherm van mijn telefoon daar toch al twee keer zwart was geworden en we wilden weten of het aan de telefoon lag of aan dat ding dat daar boven huist.

We vertrokken. Na twee pogingen weet je wel al de weg tot op een bepaald punt waar het dus al twee keer fout was gelopen.

Er gebeurde niks. Die daarboven stond stil -bij tijden onzichtbaar- in de mist en mijn scherm bleef aan. Is het mysterie nu opgelost? De vraag beantwoord? Eigenlijk niet. Want het was mijn vorige telefoon die problemen kreeg en die ging niet lang genoeg mee om het uit te proberen.

En wat bleek daarna? Dat we vorige keer die Weiher niet vonden was echt wel te wijten aan een verontrustend verdwijnen van een wegwijzer. Want ik hàd gelijk gehad. Het wàs dat karrespoor geweest -waar ik het over had- waar toen sporen van grote tractoren te zien waren geweest en waar ze toen waarschijnlijk de wegwijzer hadden omgereden.

Zoals dat ding daar stond te pronken in het bos kan het alleen een schele dronken zwalpende zeeman met zeebenen ontgaan zijn, maar niet aan ons. Die wegwijzer stond naast het pad. Hij stond niet tussen bomen. Hij stond niet tussen struiken. Er was geen camouflage in de buurt. De enige boom, die bij het wandelen wat stoornis zou kunnen veroorzaakt hebben, was die welke daar een tiental meter verder op dat pad omgevallen was. Die zou ons een natte sneeuwbroek hebben bezorgd waren we daar een beetje onoplettend -zoals we anders met omgevallen bomen doen- over geklefferd.

Korte samenvatting? Het mysterie blijft en de wandeling rond de Hochkelberg is al plezant genoeg zonder de Mosbrucher Weiher1, die wel een eigen wandeling verdient.


____________________
1 Mosbrucher Weiher

Page 35 of 427

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén